تو این چند وقت سه تا فیلم نگاه کردم. خواستم نظراتم رو اینجا هم انعکاس بدم. اما لزوما نظرات من عقاید منتقدین و سایر مردن نیست. تو این مدت راجع به فیلم هایی که می بینم با تعداد بیشتری نسبت به قبل صحبت می کنم و نظرات متفاوتی می گیرم و بیشتر از قبل فهمیدم که نظرات چــــــــــــــــقدر می تونن متفاوت باشن.
فیلم اول: برف روی کاج ها:
خیلی منتظر دیدنش بودم و با انتظارات بالایی سراغ این فیلم رفتم و طبق معمول همیشه گویا انتظاراتم خیلی بیشتر بود. فیلم بدی نبود. اما من انتظار بیشتری داشتم. یه سری نکات اجتماعی تو این فیلم برام جالب بود. جامعه جالبی داریم. نکته ی بعدی در واقع یه سواله: اگر روزی همسر یه دوست خیلی صمیمی یا یکی از عزیزانتون رو تو خیابون با کس دیگه ای ببینید. به اون عزیزتون می گید که (شوهر/زنت) رو با یه (زن/مرد) غریبه دیدم؟ اگه مطمئن نباشید که مثلا اون که همراهشه (پسرخاله/دخترخاله) اش هست یا نه چی؟ به طور کلی به نظرتون کار خوبیه که آدم خبر خیانت رو به کسی بده؟
خیلی منتظر دیدنش بودم چون همون دو سال پیش تو جشنواره که پخش شده بود تعریفش رو شنیده بودم و بعد هم که به عنوان فیلم منتخب از نگاه مردمی انتخاب شده بود و چون اسم پیمان معادیان روش بود انتظار یه فیلم خیلی خوب و عالی داشتم و ناگفته نماند که مهناز افشار هم یکی از هنریشه های خانم موردعلاقه منه. خلاصه با انتظارات بالایی سراغ این فیلم رفتم و طبق معمول همیشه گویا انتظاراتم خیلی بیشتر بود. فیلم بدی نبود. اما من انتظار بیشتری داشتم. بعد از فیلم هم با یکی دونفر که صحبت کردم گفتن:خــــــــــیلی از فیلم خوششون اومده. نظر شخصی ام: بازی ها خوب بود. اما نکته ی جالب این که بر خلاف فیلم "خون بازی" خانم بنی اعتماد که اونم تا جایی که یادمه بیشتر حالت سیاه سفید داشت و من از این موضوع خیلی خوشم اومده بود. در مورد فیلم برف روی کاج ها بعضی جاها این رنگ یه خورده عصبی ام کرد. تو این فیلم بیشتر حرصم گرفت از دست مردم. این که یه زن تنها تو این جامعه چقدر باید نگران حرف مردم باشه! انقدری که من در تمام مدت فیلم حرکات و حرفای بازیگران غیر اساسی رو زیر نظر داشتم و نگران بودم که از کاه کوه بسازن به نظرم تو فیلم نامه انقدر به این قضیه پرداخته نشده بود! برام جالب بود که زن حتی بعد از جدایی خودش رو موظف می دونه که باید به مرد جواب پس بده در حالی که مرد حتی تو ازدواجش هم نخواسته یه اصول اخلاقی ساده رو رعایت کنه و حتی سر قولش با دیگران هم نمونده!!! و این که خانوما بلافاصله برای خیانت همسرشون دنبال بهونه می گردن و حتی خودشون رو مقصر می دونن و حتی گاهی دوستانشون هم در این راه همراهیشون می کنن! البته بعضی وقتا هم برعکس اینه. جامعه جالبی داریم. نکته ی بعدی در واقع یه سواله:
اگر روزی همسر یه دوست خیلی صمیمی یا یکی از عزیزانتون رو تو خیابون با کس دیگه ای ببینید. به اون عزیزتون می گید که شوهر/زنت رو با یه زن/مرد غریبه دیدم؟ اگه مطمئن نباشید که مثلا اون که همراهشه پسرخاله/دخترخاله اش هست یا نه چی؟ به طور کلی به نظرتون کار خوبیه که آدم خبر خیانت رو به کسی بده؟
فیلم دوم: هیچ کجا، هیچ کس
اولش به نظرم فیلم خوبی اومد. فکر می کردم قصه پردازی خوبی خواهد داشت. اما بازم انتظاراتم بیشتر از چیزی بود که دیدم و دارم کم کم به این نتیجه میرسم که ظاهرا من در مورد فیلم های سینمایی خیلی سخت گیرم!
اولش به نظرم فیلم خوبی اومد. فکر می کردم قصه پردازی خوبی خواهد داشت. اما هر چی فیلم جلوتر رفت، مایوس تر شدم! بازم انتظاراتم بیشتر از چیزی بود که دیدم و دارم کم کم به این نتیجه میرسم که ظاهرا من در مورد فیلم های سینمایی خیلی سخت گیرم! به نظرم چیز خـــــــــــــــــیلی عالی نبود. یه فیلم معمولی خوب بود. بازی های خوبی داشت و ناگفته نماند که رضا کیانیان و محمدرضا فروتن و مهناز افشار و... اسمهای کوچیکی نیستند. کلا فیلم هایی که تهشون رو درست و حسابی مشخص نمی کنند رو خیلی دوست ندارم. تنها نکته ی آموزنده ای که از این فیلم من گرفتم این بود که روی حرف و قول هیچکس به جز "خانواده" نمیشه حساب کرد. و ممکنه پشیمونی داشته باشه. نکته ی دیگه ای هم از این فیلم اگه گرفتید به من بگید :| در ضمن در مورد اون نوع دزدی من شنیده بودم که واقعا یه نمونه مشابه واقعی تو جامعه ما اتفاق افتاده بوده که واقعا جای تاسفه که چقدر در زمینه ی خلاف های گوناگون پیشرفت(؟؟!!) داشتیم!
فیلم سوم: ضد گلوله
فیلم جالبی بود. بعضی جاها باهاش خندیدم. یه جاهایی منو یاد فیلم "لیلی با من است" انداخت. راستش چیزی که بیشتر توجه من رو جلب کرد یه قسمت دیگه از فیلم بود... اونجا که بابک صحرایی تو یه جمله خلاصش می کنه "هر چی خواستم نه! به هر چی که نخواستم رسیدم"
فیلم طنزی بود در مورد دوران جنگ، اما برای من چیزی از ارزش های کسایی که از جونشون واسه این مملکت گذشتن کم نکرد و احترامشون همیشه سر جاشه. راستش چیزی که بیشتر توجه من رو جلب کرد یه قسمت دیگه از فیلم بود... اونجا که بابک صحرایی تو یه جمله خلاصش می کنه "هر چی خواستم نه! به هر چی که نخواستم رسیدم" خیلی جالبه... واسه دنیا مهم نیست "تو چی می خوای!!!" دنیا همون کاری رو می کنه خودش می خواد!!! یارو می ره جلوی تفنگ دشمن می خواد بمیره نمیشه! یکی نمی خواد بمیره و... خدای جالبی هم داریم! دنیا انگار همش به آدم دهن کنجی می کنه! با خودش میگه: ئه؟ می خوای زندگی کنی؟ حالا مریضت می کنم تا حالت جا بیاد! بعد آدم مریض میشه می گه فلان کار رو بکنم که زودتر بمیرم... دنیا می گه: ئه؟ می خوای روی منو کم کنی؟! اگه من بذارم! حالا که اینطوری شد مرگ رو می فرستم بالا سرت اما نمی کشمت تا بفهمی که با کی طرفی!!!! بگذریم....
شما کدوم یکی از این سه تا فیلم رو دیدین؟ نظر شما چی بوده؟
+من به شخصه هنوز مثلا فیلم pay it forward رو ترجیح می دم... یا گناهکاران خودمون :)
برچسب‌ها: فیلم, برف روی کاج ها, هیچ کجا هیچ کس, ضد گلوله
دیشب دو تا فیلم دیگه دیدم که از هر دو بسیار لذت بردم.
اول: لطفا مزاحم نشوید!
نویسنده و کارگردان: محسن عبدالوهاب ( که قبلا در ساخت فیلم های خون بازی و گیلانه هم با خانم بنی اعتماد همکاری داشتن)
این فیلم رو دوست داشتم. زندگی آدمایی که در ظاهر هیچ ربطی به نداره خیلی قشنگ به هم متصل شده بود. کلا خوشم اومد از این فیلم. بازی بازیگران نامدار و بازیگران کم تجربه چشم گیر بود به خصوص من از بازی آقای هدایت هاشمی خیلی خوشم اومد. نقش روحانی رو خیلی خوب بازی کرده بود. این فیلم یک فیلم اجتماعی با بیان طنز بود. از اون فیلم هایی بود که بعد از اتمامش نگفتم: حیفِ وقت! بلکه لبخند ناشی از رضایتی بر لب داشتم. بر خلاف سه تا فیلمی که تو پست قبل راجع بهشون نوشته بودم, این فیلم پشت صحنه ی نسبتا خوبی هم داشت که از تماشای اونم پشیمون نشدم.
اگه این فیلم رو قبلا دیدید یا در آینده بعدها دیدید, خوشحال میشم نظراتتون رو با من شریک بشید :)
دوم: یکی از ما دو نفر (پرنسیپ)
نویسنده و کارگردان: تهمینه میلانی - بازیگران: بهرام رادان - السا فیروزآذر - دانیال عبادی - آنا نعمتی و...
این فیلم رو خیلی دوست داشتم. اینم از اون دسته از فیلم هایی بود که نه تنها بعد از دیدنش لبخند رضایت بر لب داشتم و نگفتم : حیف وقت و پول و انرژی... بلکه با خودم گفتم کاش تو سینما دیده بودمش و حتی به این فکر کردم که ممکن بود مثل "آتش بس یا سوپراستار" چند بار برای دیدنش برم سینما!! اول بگم که دیدن پشت صحنه ی این فیلم رو بهتون توصیه می کنم! و بر خلاف اون منتقد بسیار با دقت(؟!؟ :دی ) برنامه ی 7 جیرانی که حتی به خودشون زحمت نداده بودن اسم قهرمانای اصلی فیلم رو در ذهن که نه (باعث زحمت میشد!!!) حداقل رو کاغذ حفظ کنن!!! من خیلی از فیلم خوشم اومد. حتی در بعضی صحنه ها واقعا به وجد اومدم :)
تهمینه میلانی نازنین... مهم نیست منتقدین چی می گن... مهم اینه که تنها اسم شما کافیه واسه ی این که یه فیلم رو فیلم خوبی بدونیم. کارتون عالیه. مرسی :) یعنی من عاشق اون سکانسی شدم که سارا برای بابک از انگشت کوچیک دست و ... میگه. اصولا عاشق شخصیت سارا شدم که در عین حال که صادق ه و خیلی رو بازی می کنه. اما خر نیست. یعنی اگه همه ما دخترا اینطوری بودیم چقدر خوب میشد.
دوستان این فیلم رو هم اگه دیدید، من رو از نظراتتون بی بهره نذارید.
+ببخشید دیگه حوصله نداشتم خودم عکس بگیرم، عکسا رو از اینترنت دانلود کردم. کیفیتشون زیاد خوب نبود. شرمنده.
برچسب‌ها: فیلم, یکی از ما دو نفر, لطفا مزاحم نشوید
++ کسی در سطح تهران روانشناس خوب سراغ نداره آیا؟
یا حتی اینطوری: 
میشم رو در "ادامه ی حرفام" ببنید!
امروز (۱۲ آذر) مصادف با ۳ دسامبر روز جهانی معلولان خجسته باد
اینا رو من واسه دل خودم می نویسم. شما مجبور نیستید بخونید.
یکی دو جا کامنت هم گذاشتم اما بعد از ارسال نظر دوباره صفحه ی اصلی رو نشونم داد. حالا نمی دونم کامنتام رو ثبت کرد براتون یا نه؟ :(
