تولدت مبارک

بهترین خواهر دنیا... ممنونم از بودنت :)

"زندگی خیلی خوبه... چون که خدا تو رو داده... روز تولدت برام فرشته اشو فرستاده" :)

تولدت مبارک :)

نسل پرتجربه ی من! - 1

همه ی این مرور خاطرات از اونجایی شروع شد که:

همونطور که برگه ای که تو دستش بود رو فکس میکرد... یهو انگار رفت تو فکر... با یه لبخند که ناشی از تصوراتش بود پرسید: بچه ها؟ به نظرتون یه روزی ممکنه بشه جسم رو هم فکس کرد؟

گفتم: آره! چرا نشه؟ تا همین 10 سال پیش اگه کسی بهمون می گفت یه پرینتر اختراع میشه که اجسام سه بعدی درست میکنه باور نمی کردیم! اما امروز اون دستگاه ساخته شده و حتی باهاش اسلحه هم ساختن!!! دیگه هیچ چیز تو این دنیا به نظر من غیر ممکن نیست! همه چیز ممکنه پیش بیاد!

از اینجا بود که یادی کردیم از گذشته ها...

شاید شما یادتون نیاد اما چند سال پیش موبایلی که "اینفرا رِد" (اشعه مادون قرمز) داشت یه گوشی با کلاس به حساب می اومد :))))) خیلی برامون جالب بود که دو تا گوشی بدون وجود سیم و بدون هزینه!! فقط با قرار گرفتن کنار هم بتونن داده جابه جا کنن!!!! فقط باید خیلی دقت می کردی که دوتا گوشی یه میلی متر هم جابه جا نشن تا ارتباطشون قطع نشه:)))))))

چیزی نگذشت که اون تکنولوژی نه چندان خوب جای خودش رو به بلوتوث داد... و به هر کس که می رسیدی... یکی از اولین چیزایی که ازش میشنیدی این بود "بلوتوثت رو روشن کن چند تا چیز باحال برات بفرستم" و اسم گذاشتن روی بلوتوثا گاهی از انتخاب اسم برای بچه ها مهمتر بود!!!!! :دی

خلاصه... اون روزا هم گذشت و امروز دیگه انقدر تکنولوژی های مختلف برای ارسال فایل از راه دور دوروبَرِمون هست که... گفتم شاید خوبه یادی بکنیم از اون روزایی که خیلی هم دور نیست :) برای نسل من که فلاپی رو تجربه کرده و امروز از رم های کوچولوی 32 گیگ و بالاتر استفاده می کنه... پشیرفت تکنولوژی خیلی محسوسه :) ما نسل جالبی بودیم چون خیلی چیزا رو تجربه کردیم :)

امروز یه خبری شنیدم از احتمال قطع شدن سراسری اینترنت کل کشور... فقط برای یه لحظه سعی کردم دنیامو بدون نت تصور کنم!!!!!! حتی تصور کردنش هم سخته نه؟ برگشتن به عقب............

فقط یه لحظه تصور کنید دنیای بدون گوگل, بدون ایمیل, بدون وبلاگ (این برای یه وبلاگ نویس خیییییلی مهمه) , بدون واتس آپ و وایبر و جمع های دوستانه و.... حتی بدون شبکه های بانکی شتاب... بدونِ خیلی چیزا

...

+ قبلا اینو گفته بودم که پشت هر سه نقطه ای (...) یه دنیا حرفه؟ :)

پشیمانی

بعضی وقتا آدم چقدر از گفتن بعضی جمله ها تو یه شرایطی پشیمون میشه. نباید بهت اونا رو می گفتم. بهتر بود خودم سختیشو تحمل کنم و چیزی نگم. سختی تحمل کردن دونستن اون حرفا راحت تر بود تا سختی شنیدن حرفایی که گفتی. حرف از رفتن که زدی... حرف از نبودن... دوباره تمام دغدغه هام یادم اومد. .............................................................................................................................................................................................................................................

.............................................................................................................................................................................................................................................

...........................................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................

..............................................................................

+ فقط دلم میخواد ماشین زمان داشته باشم تا منو ببره یه جایی تو آینده ی دور... خیلی دور... چقدر از این روزایی که داره میگذره خوشم نمی آد.

پ.ن: 29تیر 95: اصلا یادم نیست این پست رو برا کی نوشته بودم :| یعنی حافظه در حد ماهی :|

همین

آخرین سنگر سکوته... خیلی حرفا گفتنی نیست...!

#داریوش #روزبه_بمانی

به خودمون کمک می کنیم یا...؟

شنیدی می گن "اگه می خوای به کسی کمک کنی به جای این که بهش ماهی بدی,ماهی گیری رو یادش بده؟" امروز داشتم به این جمله فکر می کردم. نمی دونم واسه فکر شلوغ پلوغمه یا چیز دیگه اما فکرم پله پله جلو رفت و به چیزایی رسید که شاید خیلی به این مربوط نباشه اما...

می دونی؟ بعضی وقتا دلمون برای کسی می سوزه و دلمون می خواد از اون وضع نجاتش بدیم... اولین و راحت ترین کاری که فکر می کنیم بهش کمک می کنه رو انجام می دیم. اگه از من بپرسی میگم ما در واقع داریم به خودمون کمک می کنیم نه به اون!

اگه دلمون برای کسی می سوزه... اگه دلمون نمی خواد تو اون حال ببینیمش بهتره باهاش صادق باشیم. بهتره بهش یاد بدیم که چطور می تونه رو پای خودش وایسه و خودش رو از اون شرایط بیرون بکشه. نه این که بهش کمک کنیم و عادتش بدیم به این که همیشه برای کمک کردن بهش کنارش باشیم....

می دونی رفیق؟ بیشتر که بهش فکر می کنم می بینم این کار بیشتر خیانته تا کمک! چون یه روزی که ما به هر دلیلی دیگه نباشیم, اون آدم بیشتر ضربه می خوره! چون یاد نگرفته که بدون کمک ما باید چطور زندگی کنه.

بعضی وقتا یه سیلی محکم و به جا... بیشتر از نوازش بی جا آدم رو به مسیر درست برمی گردونه.

چه وضعیه آخه بابا :/

چقدر بدم می آد از این که با کوچک ترین چیزی اشکم دم مشکم باشه :/ چقدر جدیدا واشرش هرز شده :/ جایی نمی شناسید واشر چشم رو عوض کنن؟ :/

وااااااالا... با این نوناشون :دی

این پست چند مخاطب خاص دارد!

یکی از مشکلات پرنده ی سفید همیشه این بوده که... وقتی خیلی ناراحته... وقتی خیلی عصبانیه... وقتی خیلی تو خودشه... کسی اگه راهش رو بدونه... خیلی راحت میتونه بخندوندش...

اما خودش نمی تونه کسی رو بخندونه :(

کاش بلد بودم که برای عوض کردن حالت باید چی بگم. متاسفم که نمی تونم اونقدری که باید خوب باشم.

+این پست چند تا مخاطب خاص دارد... اما این که این پست رو نوشتمش به خاطر اشکایی بود که از چشم تو چکید و من نمی تونستم جلوشون رو بگیرم! حتی نمی دونستم باید چی کار کنم. تویی که خیلی برام عزیزی :*

موج مثبت و دوستای خوب

آخیش... چه چسبید... مثل قدیما خوندن وبلاگ دوستام :)

نگاه کردم دیدم چه پستای خوبی گذاشتن:) پر از موجای مثبت و من... چقدر جدیدنا از غم و غصه هام گفتم.

چقدر خوبه نوشتن از چیزای خوب :)

آهای رفقا!

شماها خیلی خوبیداااا..... خییییییییییییییییییییییییلی :) خدا حفظتون کنه :)

بیمکس مهربون تولدت مبارک

آقای صدای جمع ما...

تویی که مهربونیات دست خودت نیست. تویی که انگار به خودت قول دادی اگه یه روز لبخند رو روی لبای کسی نیاری اون روزت روز نیست. تولدت مبارک. بهترین ها رو از خدا برات میخوام. شاد باشی و دو نقطه کروشه ات واقعی و جاودان:)

ترس

بذار اعتراف کنم.... میترسم از از دست دادن چیزی که روزی که اومد شد مرهم خیلی از دردام. بذار اعتراف کنم میترسم از روزی که چیزی که امروز با گوش دادنش بلندبلند میخندم و تو اتوبوس نمیتونم لبخند بزرگم رو با شنیدنش جمع کنم.... یه روز یه لبخند تلخ بشه ناشی از روزای خوبی که گذشت...

باور کن چشممون زدن! این مُسَکِن قرار نبود موقت باشه!