پرنده ی سفید

در جستجوی صلح و آرامش

پرنده ی سفید

در جستجوی صلح و آرامش

پرنده ی سفید

برای بلاگفا اتفاقات خوبی نیفتاد... و من ناچار شدم به کوچ!
پس:
این وبلاگ رو ساختم چون می خواستم از دلم بنویسم و دل کسایی که دوروبرم هستن و دوسشون دارم. می خواستم جایی باشه واسه حرفایی که گاهی گفتنشون تو دنیای واقعی سخته... روزای اول فکر نمی کردم بتونم تو دنیای مجازی دوستای زیادی پیدا کنم... فکر نمی کردم خواننده های زیادی داشته باشم. امروز... خواننده های زیادی ندارم... اما دوستای خوبی پیدا کردم... دوستایی که شاید از بعضی از دوستام تو دنیای واقعی بهم نزدیک ترن:)
تا روزی که نوشتن حالمو خوب میکنه؛ می نویسم:)

بایگانی

۵۱ مطلب با موضوع «مناسبـت ها» ثبت شده است

دیگه چیزی نمی گم...

فقط اشاره می کنم به پست سال قبل...

سپندارمذگان همتون مبارک

+ نوشته شده در  دوشنبه ۳۰ بهمن۱۳۹۱ساعت 0:37  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

از اونجایی که دیدم کامنتا داره حال و هوای برنامه ۹۰ به خودش میگیره...

ترجیح دادم که برعکس فردوسی پور عمل کنم و سریع بحث رو عوض کنم تا دور هم و با هم بخندیم...

تعدادی از جملات کپی پیستی رو براتون آماده کردم که یه ذره بهونه داشته باشیم واسه یه ذره خندیدن.

شادی همه آدما آرزوی قلبی و همیشگی منه...

شاد باشید دوستان

 

+لطفا ادامه ی مطلب...

پ.ن:به خدا منظور خاصی ندارما... ولی خداییش جمله ی ۶ خیلی جکه

ادامه حرفام :

۱.ازدکمه "اینتر"، رفیق روزهای عصبانیتمان ممنونیم که زیر بار سخت ترین ضربات دست ما، صداش در نمیاد ! (آیکون تحت تاثیر قرار گرفتن)

۲.بعضی وقتا خدا درهای رحمتش رو یه خورده باز میکنه تا بتونی از لای در، رحمتارو ببینی؛ ولی نمیتونی بهشون دست بزنی چون روی در قفلی به نام حکمته

۳.نصف شبی یارو زنگ زده میگه شما؟؟؟ ... گفتم ببخشید گوشیمو اشتباه برداشتم :| 

۴.آیا می دانید درازترین شب سال، چه شبی است؟.....شبی که قهر کنی و شام نخوری!

۵.به مامانم گفتم: خارجیا به سوپ میگن استارتر نه شام...
گفت: بابات خارجیه یا عمه گوربه گور شدت...!!؟؟
اصن لزومی هم نداشت به عمم اشاره کنه ها،
صرفا خواست بهش بگه گور به گور شده

۶.دانش اگر در ثریا باشد مردانی از سرزمین پارس به دنبال ثریا خواهند رفت!

۷.آدمایی که زیاد میخوابن تنبل نیستن. انگیزه ای واسه بیدار بودن ندارن وگرنه شما بگو فردا ساعت ۵ صبح بریم شمال، کیه پانشه !

۸.موندم این گوشی هفصد تومنیه رو نخرم یا اون نهصد تومنیه رو !

۹.دعای آخر شب :خدایا به من قدرتی عطا فرما که بتونم کامپیوترو شات‌دان کرده و بکپم!

۱۰.اگه توی المپیک رشته ی دانلود استقامتی وجود داشت، الان یه طلا داشتیم قطعن!

+ نوشته شده در  سه شنبه ۲۴ بهمن۱۳۹۱ساعت 18:20  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

سلام

یه ترانه شنیدم به اسم جوونی... اسم ترانه سراش (میلاد افشین) رو تا حالا نشنیده بودم...

اما عاشق این بیتش شدم:

 

فقط تقدیره که میشه همیشه... دعا کن عشقمون تقدیر باشه

 

 

امیدوارم عشق همه ی شما تقدیر باشه... یه تقدیر خوب

+ نوشته شده در  شنبه ۲۱ بهمن۱۳۹۱ساعت 15:47  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

سلام

بچه ها من فردا کنکور دارم!!!!!!!

کنکور ارشد مدیریت و اصلا براش درس نخوندم و فقط می خوام برم واسه آشنا شدن با سوالا!!!!

اما خب از اونجایی که آرزو بر جوانان عیب نیست می خوام اگه براتون امکان داره...لطفا واسم دعا کنید که یه دانشگاه خوب قبول شم...(آیکون آدم پر اعتماد به نفس)

+اون موقع ها که درس می خوندیم می رفتیم واسه کنکور دلشوره داشتیم می گفتیم واسه نگرانی از اینه که می خوایم نتیجه ی زحماتمون رو ببینیم.

اما نمی تونم بفهمم دلشوره ی بی دلیل امروزم واسه چیه؟ من که یک کلمه درس نخوندم که نگران زحماتم باشم!!!!

داستانی داریماااااا

 

 

++ امروز می خوام یه کار تقلیدی بکنم... تو وبلاگ های "نسل نو" و "اتاق دلم" دیدم که بچه ها کار قشنگی کردن و من از اونجایی که واقعا راه دیگه ای بلد نیستم فقط می خوام بگم:

محسن... همه ی ما ننجونت رو دوست داشتیم و داریم...

و دوباره همینجا همه با هم برای آرامش روحش دعا می کنیم... روحش شاد و یادش گرامی

+ نوشته شده در  سه شنبه ۱۷ بهمن۱۳۹۱ساعت 10:52  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

۱۰ بهمن... جشن سده بر همه ایرانیان ایران دوست گرامی باد

 

پ.ن: توضیحات در مورد این جشن باستانی در ادامه مطلب

 

+این پست ثبت موقت بوده امروز باید تبریک میلاد رسول اکرم و امام جعفر صادق رو هم بهتون تبریک بگم.

شاد باشید


برچسب‌ها: جشن سده
ادامه حرفام :
سَدِه... از ریشه ی "ست" در زبان پهلوی آمده و معنی آن عدد صد می باشد.

ایرانیان سال را به دو فصل تقسیم کرده بودند.

از آغاز فروردین تا پایان مهرماه را تابستان و از اول آبان تا پایان اسفند را زمستان می نامیدند.

هنگامی که صد روز از زمستان و از شروع ماه آبان می گذشت... و روز دهم بهمن فرا میرسید... آن روز را سده می نامیدند و جشن می گرفتند.

 آنان بر این باور بودند که سرمای زمستان از آن پس به آرامی کاهش خواهد یافت... در روز جشن به دشت و صحرا روی می آوردند، هیزم و خاروخاشاک فراهم می کردند و با فرا رسیدن شب آتش بزرگی می افروختند و به امید افزایش روشنایی در روز بعد که آن را از جلوه های اهورایی می دانستند به شادمانی می پرداختند.

روایتی که به جشن سده در تاریخ ایران باستان نسبت می دهند... ماجرای پیدایش آتش توسط هوشنگ، شاه پیشدادی است. که شرح آن در شاهنامه ی فردوسی آمده است.

اکنون زرتشتیان در شهرها و روستاها با آتش افروزی، سده را جشن می گیرند.

 

 

+این اطلاعات رو از یک تقویم جیبی از سال ۱۳۸۶ خورشیدی برداشتم که مال انتشارات هیرمند بوده


+ نوشته شده در  سه شنبه ۱۰ بهمن۱۳۹۱ساعت 13:23  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

سلام...

این یه پست امتحانیه... آخه تازه تو پکوفایل عضو شدم(با تشکر از محسن-پلاک ۲۳ یا آپارتمان نشین- بابت راهنماییش) خواستم امتحانش کنم... این عکسه رو دیدم خواستم یادی کنم از بازی خواب آور دو تیم ماست پرور پرسپولیس واستقلال که جمعه با اون بازی بی مزه اشون به خصوص تو نیمه ی اول حوصله ی همه رو سر بردن...

و باز هم تماشاگرنما ها که دیگه واقعا شورش رو در آوردن... آدم این دوتا طرفدار رو تو عکس میبینه حال می کنه...

و خواستم یادی کنم از مطلبی که چند وقت پیش تو هفته نامه ی امید جوان خوندم:

خوندم که هوادارای تیم "گلگهر درود" ایران نازنین خودمون هم فرهنگ خوب ایرانی رو نشون میدن و نه تنها تو ورزشگاهشون از فحش و ترقه و ... خبری نیست بلکه انقدر خوب و نازنینن که

بعداز بازی اگر زباله ای هم تو جایگاه باشه برمی دارن و ورزشگاه رو تمیز می کنن...

که این کارشون واقعا آفرین داره

 

+دوستان لطفا پست قبل رو هم مطالعه بفرمایید با تشکر


++امروز(یکشنبه) حدود ساعت 7... به چند تاتون سر زدم اما نمی تونستم نظر بدم... بنابر این در روزهای اینده می آم :)

+ نوشته شده در  یکشنبه ۸ بهمن۱۳۹۱ساعت 13:54  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات


و من برگشتم

به زودی این وبلاگ دوباره به روزهای پرشکوه(!؟) گذشته اش بر میگرده

 

پ.ن۱:مدیون منه هر کی بپرسه امتحانات چطور بود؟ خب ۶ تا درس تخصصی رو وقتی بندازن پشت سر هم نباید انتظار زیاد هم از آدم داشته باشن دیگه

به هر حال... فعلا که خدا رو شکر هر چی بود تموم شد

پ.ن۲: بیاید ببینم این روزا که من نبودم چه خبرا بود؟

البته به جز دو تا خبر بدی که شنیدم خودم

راجع به فوت استاد همایون خرم آهنگساز خوبمون که متاسفانه تو این مدت از دست دادیمشون...

روحشون شاد ویادشون گرامی... من که کاراشون رو خیلی دوست داشتم(از من بگذر، رسوای زمانه و...)

خدا به خانواده ودوستدارانشون صبر بده

و خبر خداحافظی یغما گلرویی از ترانه سرایی که خیلی منو ناراحت کرد

هنوزم دارم دعا می کنم که منصرف بشه... 

+لطفا اگه خبرای بیشتری دارید بگید چون من مثل ادمی می مونم که تازه از غار دراومدم البته این بار اگه خبرا خوب باشه بهتره

بسه دیگه زیاد حرف زدم... به زودی برمی گردم انشالله با آپلود عکسای خوب

شاد باشید دوستان... واسه نمره های منم دعا کنید... این ترم خیلی یه جوری بود

+ نوشته شده در  یکشنبه ۸ بهمن۱۳۹۱ساعت 12:33  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید
و بالاخره...

بعد از ۹ ماه انتظار... من خاله شدم

بعضی وقتا آدم دوست داره بعضی چیزا رو همه جا جار بزنه(آیکون ذوق مرگی+)

کوچولوی فسقلی... به دنیا اومدنت مبارک... امیدوارم دنیایی که تو توش بزرگ میشی دنیای قشنگ تر و بهتری باشه... بدون جنگ... بدون سختی... بدون خبرهای بد... پر از خوبی و شادی و آرامش

و آبجی مهربون نازم و حامد نازنین قدم نورسیدتون مبارک و پر برکت

شادیتون همیشه آرزومه

+خب همین دیگه ...کجا بهتر از اینترنت معنیِ "همه جا جار بزنم" رو تبدیل به واقعیت می کنه؟ الان گفتم راحت شدم...دیگه برم به درسم برسم...

++دوستان عزیز در کمال تاسف وتاثر امتحانات ملعون من هنوز تموم نشده... مطمئن باشید پستایی که نخوندم از شر کامنتای طولانی من در امان نخواهد بود منتظر بازگشت شکوهمندم باشید...(آیکون خودتحویل گیری)

شاد باشید

+ نوشته شده در  یکشنبه ۱ بهمن۱۳۹۱ساعت 19:45  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید

ژن کانامورایی_ ... و التماس نامه ی من به فرزند گلم!

اول سلام به همگی

با توجه به سروصداهایی که روز جمعه تحمل کردیم تصمیم گرفتم به سبک محسن "آپارتمان نشین" که برای فرزند آینده اش نصیحت نامه می نویسه منم یه التماس نامه برای فرزندم بنویسم:

فرزند نازنینم...

تو را به تمام مقدسات قسم!

اگر در دوران کودکی ات در آپارتمان زندگی می کردیم یا اگه یه وقت روز تعطیل یا غیر تعطیلی رفتیم خونه پدربزرگ مادر بزرگت یا هر کس دیگه... تمام مدت مشغول بدو بدو و کشتی کج گرفتن با وسایل خونه و ایجاد سروصدا نباش

حالا خودمون و وسایل خونه به کنار...

اون بنده خداهایی که طبقه ی پایین هم زندگی می کنن آدمن آخه!

روز جمعه شاید می خوان خونه بمونن استراحت کنن!

یه کاری نکن اگه بچه ی دانشجوی طبقه ی پایین داره واسه امتحان فرداش درس می خونه... من و پدرت رو دائم تو دلش مورد عنایت قرار بده و شخصیت خانوادگیمون رو زیر سوال ببره!!!!

و همش بگه: مقصر اون "بچه" نیست...تقصیر پدر و مادر بیخیالشه!

اوووووووی بچه! با توام... می گم یواش!!!! دارم درس می خونم آخه (.................)

 

پ.ن:بچه ی وروجک رو باید این بلا رو سرش آورد! باشد که به راه راست هدایت گردد!:

برچسب ها: ژن کانامورایی
+  نوشته شده در  شنبه ۲۷ آبان۱۳۹۱ساعت 19:22  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات

پ.ن 95.05.07: آپارتمان نشین همون محسن (آقای بنفش) امروزه :)

منو انقدر عاشق کن...

خشایار اعتمادی رو دوست نداشتم!!! چون فکر می کردم تقلیدی از داریوشه!

اما بعد از "باید به تو برگردم" یکی از طرفدارش شدم!! آلبومی که بعد از مدت ها هنوز بهش گوش می دم و هر بار از شنیدنش لذت می برم:)

امروز فکر می کنم چه اشکالی داره اگه حتی صداش شبیه کس دیگه ای باشه...کسی که صدای زیبایی داره... کسی که ترانه های زیبایی می خونه:)

آلبوم جدید خشایار اعتمادی منتشر شد "تو محکومی به برگشتن"

منو اِنقدر عاشق کن به من برگرده احساسم

یه جوری که تو این دنیا کسی رو جز تو نشناسم

منو اِنقدر عاشق کن جهان از حس من پر شه

هر احساسی به غیر از تو برام دور از تصور شه

منو اِنقدر عاشق کن تموم حرف مردم شم

اگه دستامو ول کردی تو راه خونمم گم شم

منو انقدر عاشق کن که با فکرِ تو دریا شم

به من خوبی نکردی هم نتونم با تو بد باشم

منو انقدر عاشق کن خدا برگرده رو به من

ببینم مردم دنیا نشستن ما رو می بینن

یه جوری که به غیر از تو ندونم فکرِ چی بودم

می خوام یادم بره یک روز که من قبل از تو کی بودم


ترانه سرا : روزبه بمانی

خواننده : خشایار اعتمادی

 

پ.ن: دوستانی که لینک دانلود این آهنگ رو می خواستن... روی جلد سی دی نوشته که می تونید از طریق سایت زیر آهنگارو دانلود کنید:

www.beeptunes.com

دوستانی هم که بخوان این سی دی رو از مغازه ها بخرن... قیمتش فقط ۲۵۰۰ تومنه:)

امیدوارم لذت ببرید وخوشتون بیاد

براتون روزهای قشنگی رو آرزو می کنم به خصوص تو این روزای بارونی

+  نوشته شده در  سه شنبه ۲۳ آبان۱۳۹۱ساعت 18:32  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات


گر در بند دل مانند...در مانند[چشمک]

یه دیالوگ از مجموعه ی کلاه قرمزی ۹۱ رو جایی خوندم و چون خیلی به من مزه داد گفتم واسه شما هم بذارم.

بعضی وقتا از کسایی که انتظارش رو نداری یه چیزایی میشنوی که از چند تا اندیشمند نمیشنوی!!!!!

آقای مجری: واسه چی در ُ باز گذاشتی؟
فامیل دور: واسه بهار.
از در بسته دزد رد می‌شه ولی از در باز رد نمی‌شه.

وقتی یه در ُ باز بذاری که دزد نمیاد توش. فکر می‌کنه یکی هست که در ُ باز گذاشتی دیگه. ولی وقتی در بسته باشه، فکر می‌کنه کسی نیست ُ یه عالمه چیز خوب اون‌تو هست ُ می‌ره سراغ‌شون دیگه.
در باز ُ کسی نمی‌زنه. ولی در
بسته رو همه می‌زنند. خود شما به خاطر این‌که بدونی توی این پسته دربسته چیه، می‌شکنیدش. شکسته می‌شه اون در.
دل آدم هم مثل همین پسته می‌مونه.
یه سری از دل‌ها درشون بازه. می‌فهمی تو دلش چیه. ولی یه سری از دل‌ها هست که درش بسته ‌اس. این‌قدر بسته نگهش می‌دارند که بالاخره یه روز مجبور می‌شند بشکنند و همه‌چی خراب می‌شه.
آقای مجری: در دل آدم چه‌جوری باز می‌شه؟
فامیل دور: در دل آدم با درد دله که باز می‌شه

 

پ.ن:ببخشید که عکسه به برنامه ی کلاه قرمزی ربط نداشت... اما به نظرمن مربوط بود به جمله ی:

در دل آدم با درد دل ه که باز میشه!!!!

بالاخره هر قفلی یه کلیدی داره دیگه... حتی اگه دل باشه...حتی اگه پیدا کردن کلیدش سخت باشه!

شاد باشید

برچسب ها: کلاه قرمزی
+  نوشته شده در  جمعه ۱۹ آبان۱۳۹۱ساعت 22:50  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات


اتاق روانکاوی

توی وب گردی هام تو سایت روزنه به عکسی برخوردم که برام خیلی جالب بود...

این اتاق روانکاوی زیگموند فروید و تخت او است که همچنان به همان صورت نگهداری می شود
و هرآنچه می بینید؛
دستباف های عشایری ایران است:

آن که روی دیوار است قفقازی ، روی کاناپه فرش قشقایی و روی زمین فرش هریس است.

+  نوشته شده در  سه شنبه ۱۶ آبان۱۳۹۱ساعت 12:3  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات


آیینه

دیدی یه روزایی فقط یه آهنگ رو می خوای گوش بدی؟

توی "ام.پی۳ پلیر" یا هر وسیله ای دیگه ای که داری.... اصلا توی ضبط ماشینت... یه آهنگ هی تکرار میشه و تکرار میشه اما ازش خسته نمیشی؟

صدای این روزای من...صدای زنده یاد فرهاده با ترانه ای از اردلان سرفراز(اگه اشتباه نکنم)

 

قبل نوشت:خوندن این پست رو به کسایی که خودشون دلشون گرفته توصیه نمی کنم.

این پست یه جورایی واسه خودمه انگار... یه خاطره از دیروز!!!

می بینم صورتمو تو آینه... با لبی خسته میپرسم از خودم

این غریبه کیه از من چی می خواد؟ اون به من یا من به اون خیره شدم

باورم نمیشه هرچی می بینم...چشمامو یه لحظه رو هم می ذارم

به خودم می گم که این صورتکه!! می تونم از صورتم برش دارم!!!

می کشم دستمو روی صورتم...هرچی باید بدونم دستم میگه

منو توی آینه نشون می ده... میگه این تویی نه هیچکس دیگه

جای پاهای تموم قصه هام...رنگ غربت تو تموم لحظه هام

مونده روی صورتت تا بدونی حالا امروز چی ازت مونده به جا!

 

آینه میگه تو همونی که یه روز... می خواستی خورشیدو با دست بگیری

ولی امروز شهر شب خونه ات شده...داری بی صدا تو قلبت می میری

میشکنم آینه رو تا دوباره نخواد از گذشته ها حرف بزنه

آینه میشکنه هزار تیکه میشه...اما باز تو هر تیکه اش عکس منه

عکسا با دهن کجی بهم می گن:چشم امیدو ببر از آسمون!!!!

روزا با همدیگه فرقی ندارن...بوی کهنگی میدن تمومشون

+  نوشته شده در  دوشنبه ۱۵ آبان۱۳۹۱ساعت 18:56  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات


کوروش نازنین تولدت مبارک



۲۹ اکتبر روز جهانی کوروش بزرگ خجسته باد. کوروش نازنین تولدت مبارک...

ای کاش...

خیلی ای کاش ها دارم اما نمی خوام این پست رو طولانی کنم...

به قول سیدعلی صالحی: (نامه ام باید کوتاه باشد...ساده باشد...بی حرفی از ابهام و آیینه... از نو برایت می نویسم... حال همه ی ما خوب است اما "...")

+  نوشته شده در  دوشنبه ۸ آبان۱۳۹۱ساعت 18:0  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید

من زنم و به همان اندازه از هوا سهم می برم که ریه های تو!

دردآور است که من آزاد نباشم تا تو به گناه نیفتی...

قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشمهایت می آیند...

تاسف بار است که باید لباس هایم را به میزان ایمان تو تنظیم کنم!...

(سیمین دانشور)

 

بیایید پارسی وار زنها را پاس بداریم...

این بار اگر زن زیبایی را دیدیم..."هوس" را زنده به گور کنیم و خدارا شکر کنیم برای خلق  این زیبایی.

 

روز زن بر همه ی بانوان به خصوص مادران ایران زمین خجسته باد

+ نوشته شده در  شنبه ۲۳ اردیبهشت۱۳۹۱ساعت 10:23  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

کاش خدا بگه تو گوشم که نترس از این زمونه

این زمونه که خیلی با دلم نامهربونه

کاش خدا منو ببینه...ببینه چه گیج و خسته ام

دستمو محکم بگیره...بگه که نترس...من هستم

 

"دانیال طهماسبی"

از آلبوم آرامش بهنام صفوی

 

پ.ن:این روزا فکر کنم دارم معتاد میشم به اینترنت!!!!تند تند می آم...اگه همینجوری پیش بره موقع امتحانا خیلی سختم میشه...دعام کنید دوستان

راستی این نی نی رو دیدید چه با نمکه...انقدر دوسش دارم

الان داشتم نگاه می کردم...دیدم بیشتر از مطلب جدیدا دارم عکس پست می کنم!

فکر کنم کمیت داره رو کیفیت کارم اثر می ذاره

سعی می کنم خودم رو اصلاح کنم

فعلا به بزرگی خودتون ببخشید

+ نوشته شده در  سه شنبه ۱۹ اردیبهشت۱۳۹۱ساعت 18:53  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

ایرج قادری

خالق "سام و نرگس" و "محاکمه" در گذشت!

این غم رو به خانواده و دوستاران ایشون تسلیت می گم.

روحش شاد...و یادش گرامی

+ نوشته شده در  یکشنبه ۱۷ اردیبهشت۱۳۹۱ساعت 17:30  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

یادتونه گفتم دنبال یه عکس قورباغه می گشتم نتونستم پیداش کنم؟

پیداش کردماینو دختر خالم واسم ای-میل کرده بود...یادمه عنوان ای-میلش این بود:

خدایا این حالو از ما نگیر!!!!

 

پ.ن:تا حالا شده یه دنیا حرف واسه گفتن داشته باشی اما نتونی بگی؟

الان مدت هاست دیگه حتی نمی تونم بنویسم!!!حتی وقتی می نویسم هم احساس نمی کنم که خالی شدم!

انگار حال و حس هیچ کاری برام نمونده... خودمم نمی دونم چی می خوام...

به قول شاعر:یه حالی دارم این روزا...نه آرومم نه آشوبم...به حالم اعتباری نیست...

(مصرع بعدش می گه:تو که خوبی منم خوبم...)اما این روزا دورو برم کسی رو "خوب" نمی بینم!!!

از هر کی می پرسی چطوری؟می گه "خوبم" مرسی!

اما به قول یکی از دوستام: تا "خوب" رو چه جوری معنا کنیم!!!!!

حالا به قول "فامیل دور" به نظر شما من چییی جوریییی ام؟امیدی بهم هست آیا؟

 

راستی؟شما "خوبید"؟

+ نوشته شده در  جمعه ۱۵ اردیبهشت۱۳۹۱ساعت 12:55  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات


پنج قورباغه در یک برکه زندگی می کردند.

یک قورباغه تصمیم گرفت بپرد.

سوال: چه تعداد قورباغه باقی می ماند؟

جواب: پنج عدد!!!!

چرا؟

چون تصمیم گرفتن،انجام دادن نیست!

تفاوت برنده و بازنده در عمل و بی عملی است.

 

بهتر است مردم درباره ی آنچه هستید از شما نفرت داشته باشند تا درباره ی آنچه نیستید به شما عشق بورزند.

 

برداشت شده از هفته نامه ی "امید جوان" شماره ی 767

مورخ 91.1.26

نوشته ی  آقای احسان محمدی

 

پ.ن۱:درسته که "کپی تایپ کن بچسبون" بود اما به نظرم ارزش خوندن رو داشت.

پ.ن۲:ببخشید این روزا هم سرم شلوغه هم خیلی رو مود نیستم...اگه واسه سر زدن به وبلاگ هاتون کوتاهی می کنم منو ببخشید...دارم همه ی تلاشم رو می کنم که به همتون سر بزنم.

پ.ن۳:می خواستم اول یه عکس با نمک دیگه واستون بذارم اما از اونجایی که فلدرای کامپیوترم مثل کمد آقای وپی شده پیداش نکردم و اینو به جاش گذاشتم...حالا تو یه فرصت دیگه اون عکس بانمکه رو هم براتون می ذارم.

پ.ن۴:دوستان اگه به وبلاگ گروهی "جمع ما" هم سر بزنید خوشحال میشیم(البته من مطلب جدید نذاشتم اما مطالب دوستان خیلی جالب و خوندنیه)

+ نوشته شده در  دوشنبه ۱۱ اردیبهشت۱۳۹۱ساعت 0:5  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند.

می گویند خارپشت ها وخامت اوضاع را دریافتند و تصمیم گرفتند دور هم جمع  شوند و بدین ترتیب همدیگر را حفظ کنند.

وقتی نزدیک تر به هم بودند گرمتر میشدند ولی با خارهایشان یکدیگر را زخمی می کردند.

به خاطر همین تصمیم گرفتند از هم دور شوند...ولی از سرما یخ زده می مردند.

از این رو مجبور بودند یا خارهای دوستان را تحمل کنند یا نسلشان منقرض شود.

پس دریافتند که بهتر است بازگردند و گرد هم آیند و آموختند که:

با زخمهای کوچکی که از همزیستی با کسی بسیار نزدیک به وجود می آید زندگی کنند چون گرمای وجود دیگری مهمتر است و این چنین توانستند زنده بمانند.

 

نتیجه ی اخلاقی:

                  بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گرد هم می آورد بلکه آن است که هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنار آید و محاسن آنان را تحسین نماید.

 

برداشت شده از هفته نامه ی "امید جوان"

شماره ی 767 مورخ 91.1.26

آقای احسان محمدی

 

پ.ن۱:من عاشق این عکسم...طفلی جوجه تیغیه...انقدر دلم واسش می سوزه

پ.ن۲:ببخشید اگه این چند وقت تنبل شدم و دیر به دیر می آم...

هم به خاطر این دانشگاهِ... است ، هم این که ADSL هم گرفتم اما بازم بعضی وقتا سرعتش انقدر کمه که سایتا رو اصلا بالا نمی آره...

به هر حال به دل نگیرید...سعی می کنم بهتر بشم

+ نوشته شده در  دوشنبه ۴ اردیبهشت۱۳۹۱ساعت 11:14  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید
 من هفت سین رو دوست دارم...

چون تنها چیزیه که بین"نوروز" و بقیه ی روزا تفاوت ایجاد می کنه!

 

گفتم:لحظه ی سال تحویل دعامون کنید...

خندید و گفت:مگه لحظه ی سال تحویل با بقیه ی لحظه ها چه فرقی داره؟ هر وقت دعا کنی صداتو میشنوه!

خندیدم و در دلم گفتم:لحظه ی سال تحویل فرق می کنه!چون من می خوام که فرق کنه!چون می دونم که فرق می کنه...

خدارو چه دیدی؟

شاید دعا کردم و "سبزه"آمین گفت و "سیب" لبخند زد!

 

پ.ن:برای اعتراف به کلیسا می روم

رو در روی علف های روییده بر دیوار کهنه می ایستم

و همه ی گناهان خود را یکجا اعتراف می کنم!

بخشیده خواهم شد به یقین!

"علف ها بی واسطه با - خدا – سخن می گویند"!

زنده یاد حسین پناهی

 

پ.ن۱:خواستم به نشانه ی شانس(!)واسه سال ۹۱ عکس یه شبدر ۴برگ خوشگل رو بذارم اما نمی دونم چرا هر کاری کردم آپلود نشد

پ.ن۲:بیاید دعای تحویل سال رو این بار به زبان شیرین پارسی در قالب یک شعر در "جمع ما" بخونید

با آرزوی سال خوش برای همه... مارو هم لحظه ی سال تحویل دعا کنید سال نو مبارک

+ نوشته شده در  جمعه ۲۶ اسفند۱۳۹۰ساعت 10:53  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

بیا در غروب آخرین سه شنبه ی سال برای گردگیری افکارمان آتشی بیفروزیم

کینه ها را بسوزانیم

زردی خاطرات بد را به آتش بدهیم

 و سرخی عشق را از آتش بگیریم

وآتش نفرت را در وجودمان خاموش کنیم...

"دستانت را به من بده تا با هم از روی آتش بپریم...

آنان که سوختند همه تنها بودند!"

چهارشنبه سوری مبارک

 

پ.ن:چهارشنبه سوری امسال برای ما روز خاصی بود...

با امید خوشبختی و شادی و سلامتی برای همه. به خصوص برای اون دو تا گلی که به خونه ی خودشون رفتن... آبجی نازم خونه ی نو مبارکتون باشه 
برچسب‌ها: چهارشنبه سوری
+ نوشته شده در  چهارشنبه ۲۴ اسفند۱۳۹۰ساعت 10:50  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

یکی پرسید از آن شوریده ایام

که:از یاران چه خواهی؟گفت:دشنام!

که مردم هرچه دیگر می دهندم

به جز دشنام, منت می نهندم!

"عطار نیشابوری"

 

یه کتابی دارم می خونم از زنده یاد عمران صلاحی...تا اینجای کتاب بیشتر جمع آوری آثار طنز پیشینیان بوده و تعریف طنزو ...

ولی کتاب جالبیه...اسم کتاب "خنده سازان و خنده پردازان" ه.

این شعر عطار رو هم از همین کتاب برداشتم.سعی می کنم بازم چیزای جالب دیگه اش رو با شما شریک بشم.

بعضی وقتا آدم ترجیح می ده از بعضی آدما چیری بهش نرسه...نه؟


برچسب‌ها: عمران صالحی
+ نوشته شده در  دوشنبه ۲۲ اسفند۱۳۹۰ساعت 11:8  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 درود بر همگی

فیلم "پنگوئن های آقای پاپر" رو دیدید؟

خیلی با نمکه..."جیم کری" توش بازی میکنه اما نکته ی جالب تر در مورد این فیلم اینه که پنگوئن های فیلم واقعی ان!!!! و بسیار بسیار بانمک و دوست داشتنی...

من که خوشم اومد شما هم اگه دوست داشتید ببینید.

پی نوشت:توی جمع ما به روزم لطفا یه سر بزنید و نظر بدید. 
+ نوشته شده در  شنبه ۱۳ اسفند۱۳۹۰ساعت 10:24  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

چند وقت پیش تو وسایل قدیمی یه آتاری دستی که مال بچگی هام بود رو پیدا کردم...

شاید باور نکنید اما خیلی خوشحال شدم و به یاد کودکی کلی باهاش حال کردم...

بازی هاش مثل بازی های مدرن امروزی نیست...سیاه و سفیده...صفحه اش کوچیکه...بازی هاش تکراریه و برقا که خاموش باشه چون صفحه اش مثل موبایل از خودش نور تولید نمی کنه نمیشه باهاش کار کرد...

اما هنوز هم میشه به یاد بچگی از بازی های پیش پا افتاده اش لذت برد و یاد اون موقع هایی افتاد که با بچه های همسایه گاهی تو حیاط میشستیم و آتاری هامون رو با هم جا به جا می کردیم و دور هم "الکی" خوش بودیم...

بر عکس الان که گوشی ها نمایشگر میزان شارژ دارن اون موقع خبری از این چیزا نبود...با این وجود تو بچگیم یادم نمی آد که هرگز دغدغه ی اینو داشتم که الان باتری قلمی دستگاه تموم میشه و باید یکی دیگه بخرم اما امروز با این سن و سال همش فکر می کنم...الان باتری اش تموم میشه...الان باتری اش تموم میشه!

بچه که بودیم...می دونستیم دنیا بزرگه اما دنیای ما تو حیاط خونه و نهایتا محلمون خلاصه میشد و بود و نبود خیلی چیزا و خیلی کسا رو حس می کردیم اما انگار کمتر عذاب میکشیدیم و راحت تر با مشکلات کنار می اومدیم...

امروز بزرگ شدیم...می دونیم دنیا کوچیکه اما تو بزرگی اش گم شدیم!نبود خیلی چیزا و خیلی کسا رو "می فهمیم" اما خودمون رو گول می زنیم که "عادت کردیم" ولی نمی دونم چرا اگه عادت کردیم...پس چرا روز به روز دغدغه و مشکلاتمون بیشتر میشه؟

خیلی حرفا هست واسه گفتن اما می دونم ما جونای این دوره دیگه حوصله ی خوندن نداریم...پس بقیه اش باشه واسه بعد!

 

پ.ن: من دوباره واسه آپلود عکس به مشکل برخوردم...این اینترنت هر روز یه شکلی داره

من هم که کاملا حرفه ایییییییییی


برچسب‌ها: نوستالوژی
+ نوشته شده در  سه شنبه ۹ اسفند۱۳۹۰ساعت 17:30  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

درود بر شما

یه کتاب رو خیلی وقت بود گرفته بودیم اما نشده بود بخونم...

این چند وقت پیش شروع به خوندنش کردم هرچند کتاب قطوریه و فکر کنم یه چند سالی(!؟) طول بکشه تا تمومش کنم اما در نوع خودش جالبه!

"قند و نمک" عنوان یه کتاب نوشته ی "جعفر شهری" ه که ضرب المثل های تهرانی رو به زبان محاوره توش جمع کردن.

کتاب به نسبت جالبیه...مثلا شما تا حالا این ها رو شنیدید؟:

1.نه دست دارم به سر زنم...نه پا دارم به در زنم!(شکایت از فقر و تهیدستی)

2.آنان که غنی ترند, محتاج ترند! (حرص ثروتمند بیشتر است!)

3.گربه ی مسکین اگر پر داشتی...تخم گنجشک از زمین برداشتی!

4.بازار که بد بشه مشتری زحل می شه!

5.دوشنبه ز کوی می فروشان یک کوزه ی می به زر خریدم

  تا صبح ز درد سر نخفتم, زر دادم و درد سر خریدم!

6.آتیش کیه  که دود نداشته باشه(کدوم خونه بوده که توش حرف و سخن و دعوا نداشته باشه...یا کدوم ستمی بوده که گریبان ستمگر رو نگرفته)

7.آدم باید هف(هفت)لا بشه تا صنارش پیدا بشه!!!

8.چند روزی که در جهان باشی...سعی کن کز توانگران باشی

  گر بماند که دشمنان بخورند.... به که محتاج دوستان باشی!

(یعنی اگه پولدار باشی و بعد از خودت اموالت به دشمنات برسه بهتر از اینه که در زنده بودنت محتاج دوستات باشی!)

9.دو برادر را پدر مرد و برادر بزرگتر, برادر کوچک تر را نشانیده و به این گونه برایش به تقسیم ارث برآمد:

این قاطر چموش لگد زن از آن من....آن گربه ی معومعو کن زیبا از آن تو!

از سطح خانه تا به لب بام از آن من...از بام خانه تا به ثریا از آن تو!

10.آنها که دویدن...آنها که چریدن...هر دو با هم رسیدن!

(نظر اهل عرفان و اشراق که توفیقات نه به جهد و تلاش بلکه به نصیب و خواسته ی خداوند است)

 امیدوارم خوشتون اومده باشه

پ.ن:این اولین عکسی بود که رو اینترنت آپلود کردم(با تشکر از آقا محسن نویسنده ی وبلاگ  آپارتمان نشین که راهنمایی ام کرد)

انشالا از این به بعد عکسای بهتر با تنظیمات بهتر براتون می ذارم... منو از نظراتتون بی خبر نذارید...چه در مورد عکسا چه  در مورد مطالب


+ نوشته شده در  دوشنبه ۱ اسفند۱۳۹۰ساعت 16:3  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید
درود به همگی

آقا اسمش رو هر چی می خواید بذارید:

تنبلی...کلاس گذاشتن... بی معرفتی... یا هر چی اما صادقانه می گم...هیچکدوم از اینا نیست.

با سرعت اینترنت و دم به دقیقه قطع شدنش حسابی اعصابم ریخته به هم...

مثلا:

چند وقت بود می خواستم آنتی ویروسم رو آپ دیت کنم اما تا چند درصدش داونلود میشد...اینترنت قطع میشد و پوروسه از اول

دیروز دیدم اینترنت خوبه...فرصت رو مغتنم شمرده شروع به آپ دیت کردن کردم وبا وجود این که خانواده قرار بود یه تلفن مهم به جایی بزنه...من هی گفتم یه ربع مونده...نیم ساعت مونده و همه معطل من بودن...اولش سرعتش خیلی خوب بود اما رفته رفته از سرعت کاسته شد

تا جایی که من همه پنجره ها رو بستم و به تماشای دانلود آنتی ویروس نشستم!!!!

پس از یک ساعت و نیم انتظار... درست جایی که به ۹۹٪ رسیده بود اینترنت قطع شد

یعنی من می خواستم با سر برم تو دیوار

واین اتفاق بارها برام افتاده وقتی می آم به وبلاگاتون واسه نظر دادن یا خبر دادن این که "به روزم"

حالا من به مشکل بر خوردم

نه اونقدر وبلاگ پرطرفداری هستم مثلا مثل "جونای دهه ی ۶۰" که بتونم ادعا کنم به جایی رسیدم که نمی آم خبرتون کنم... نه مثل "نابخشوده" اونقدر مطلب دارم که یه روز خاص رو برای به روز کردنم در نظر بگیرم و بگم هر هفته تو این روز به روزم...تازه اگر هم بخوام نمی تونم این کار رو بکنم چون ما تو خونمون مهمون ناخونده و اتفاقات غیرمنتظره زیاد داریم نه مثل خیلی وبلاگا می تونم کوتاه نویسی کنم که بگم بالاخره بچه ها یه سر میزنن و از نظراتشون با خبرم می کنن...

مثلا همین الان که دارم این متن رو می نویسم تا حالا سه بار اینترنت قطع شدهخوبیش اینه که هر چی می نویسم نمی پره

این چند وقت هر چی نوشتم احساس می کنم نتونستم منظورم رو اونطور که می خواستم برسونم...الانم که دارم اینو می نویسم شک دارم که پستش کنم یا نه چون نمی خوام منظورم رو بد متوجه شید و ازم دلخور شید...هدف من از نوشتن این متن فقط اینه که یه راهی جلوپام بذارید...راهنمایی ام کنید که به نظرتون به همین طور نوشتن پراکنده ادامه بدم و تمام تلاشم رو بکنم که همه رو خبر کنم(چون خیلی وقتا نمی رسم که به همه خبر بدم)

یا سعی کنم ماهی ۳-۴ بار مطلب به طور منظم بذارم...

واقعا می خوام نظراتتون رو بدونم به خصوص اگه پیشنهاد دیگه ای داشته باشید با کمال میل می خونم

فقط ازتون خواهش می کنم از این متن ناراحت نشید و به چشم یه تقاضای کمک دوستانه بهش نگاه کنید...

پ.ن:این روزا دانشگاه هم داره دوباره شروع میشهوقت آزاد من کمتر از قبل میشه... اگه واسه سر زدن به وبلاگتون دیر کردم ازم ناراحت نشید یه چند روز طول میکشه تا به شرایط جدید عادت کنم

خواهشا درخواست کمکم رو جدی بگیرید

الانم دارم می رم که یه پست جدید بذارم تو جمع ما راجع به گرون فروشی و این حرفا خیلی وقت بود اونجا هیچی ننوشته بودم اگه وقت کردید سر بزنید.

خیلی خیلی ممنون که اومدید

+ نوشته شده در  شنبه ۲۹ بهمن۱۳۹۰ساعت 12:11  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

سلام بر همگی...

سپندارمذگان روز عشق و روز مهرورزی در ایران باستان بر همتون پیشاپیش مبارک

این روز از ولنتاین خارجی ها خیلی بهتره...چون مخصوص عشق و عاشقی بین دو نفر خاص نیست...

این روز واسه همه اس...واسه این که به هر کی که دوسش داریم محبت کنیم...

وقتی خود ما بهترین و زیباترین و کامل ترین جشن های دنیا رو داریم چرا باید جشن های خارجی ها رو جشن بگیریم...؟البته هر چیزی خوبش خوبه... مثلا من خودمم کریسمس رو دوست دارم اما حقیقت اینه که هیچ چیز جای نوروز خودمون رو نمی گیره

حالا حرف من باشماس!

شما که از سپندارمذگان خبر نداشتید... شما که ولنتاین رو جشن گرفتید...اشکالی نداره...شادی به هر بهونه ای که باشه خوبه... به خصوص واسه ما ایرانی ها که از قدیم هم به هر بهونه ای جشن و شادی داشتیم...

اگه ولنتاین رو جشن گرفتی...۲۹بهمن سپندارمذگان رو هم فراموش نکن...بیاید تلاش کنیم تا جایی که می تونیم فرهنگمون رو زنده نگه داریم و به دنیا نشون بدیم...

خدا رو چه دیدی؟ شاید روزی با تلاش های ما سپندارمذگان هم مثل نوروز ثبت جهانی شد تا همه بفهمن فلسفه ی ولناین هم از جشن ما بوده...همونطور که خیلی ها می گن بابانوئل هم یه کپی از عمو نوروز خودمونه!!!!

ایرانی عزیز... هم سرزمین و هم زبان... پیشاپیش

 سپندارمذگان بر شما مبارک


برچسب‌ها: سپندارمذگان
+ نوشته شده در  پنجشنبه ۲۷ بهمن۱۳۹۰ساعت 14:37  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

سالی که گذشت پر از خبر بود...خبرای بد پر از مرگ و میر و مریضی و یکی دوتا خبر خوب راجع به عروسی و...(که تو این دوره زمونه با خرج و مخارج زیاد میشه عروسی رو هم تو قسمت خبرای بد جا داد!)

و در پی اتفاقات این هفته وهفته های گذشته دیشب دختر دایی و پسردایی نازنینم هم از این خاک رفتن...

من برخلاف این که نوروز رو خیلی دوست دارم اما از عید دیدنی زیاد خوشم نمی آد... خونه ی این دایی جزء معدودجاهایی بود که عید دیدنی خیلی می چسبید...دور هم میشستیم و می خندیدم و از چند ساعت دور هم بودنمون لذت می بردیم...

دیشب که رفتن...ته دلم برای خودشون خوشحال شدم اما خب دوری کسایی که آدم دوسشون داره سخته... واسه همین این خبر رو هم نمی دونم باید جزء خبرای خوب نوشت یا بد؟!

این روزا همه دارن می رن...

مایی رو که جایی راه نمی دن... حرف این روزامون شده این:

اگرچه نزد شما تشنه ی سخن بودم

کسی که حرف دلش را نگفت من بودم

دلم برای خودم تنگ میشود آری!

همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را

اشاره ای کنم انگار کوه کن من بودم

من آن زلال پرستم در آبگیر زمان

که فکر صافی آبی چنین لجن بودم

غریب بودم و گشتم غریب تر اما

دلم خوش است که در غربت وطن بودم!!!

محمد علی بهمنی

پ.ن:اینم نگیم چی بگیم؟

 واقعا وقتی همه برن یواش یواش ما که موندیم غریب میشیم!

پسردایی مهربون و دختر دایی گلم براتون همیشه ی همیشه آرزوی بهترین ها رو دارم و از ته قلبم آرزو می کنم هر جای دنیا که باشید آرامش و خوشبختی هم باشما باشهخیلی دوستون داریم

 

راستی  این روزا می دونم که واسه خبر کردنتون به خاطر به روز شدنم کوتاهی کردم اما به خدا به خاطر اینترنته.... خیلی اذیت می کنه...سرعتش کمه و وسط کار هی قطع میشه...این دفعه که کامپوترم هم خاموش شد و کلی چیز نوشته بودم که بعضی هاش رو پروند... به هر حال من تلاشم رو می کنم که خبرتون کنم اما اگه نشد شرمنده

الان مجبورم برم بیرون اما خیلی زود می آم و جواب نظراتتون رو می دم... خیلی خیلی ممنون که اومدید و نظر دادید

+ نوشته شده در  دوشنبه ۲۴ بهمن۱۳۹۰ساعت 10:53  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

دیشب یه فیلم دیدم که خیلی وقت بود می خواستم ببینم:"تصور کن= imagine that”" که "ادی مورفی" هنرپیشه معروف هالی وود توش بازی میکنه فیلم جالبی بود اما من عاشق یه صحنه اش شدم:

اون قسمت از فیلم که یه مرد بزرگ بنابه حرف دخترش برای کمک گرفتن از فرشته ها تو یه قسمت شلوغ شهر روی یه سکو می ره و می رقصه!!!! یه مرد نسبتا برزگ که یه جورایی قراره نایب رییس یه شرکت بزرگ باشه!!!

من به این می گم زندگی در "لحظه"... یعنی همون کاری رو انجام بده که دلت می گه!!!! حتی اگه همه ی مردم بایستن و تماشات کنن... نمی دونم فکر نمی کنم جامعه ی ما این رو قبول کنه اگه یکی این کار رو بکنه خود ما مردم میگیم:بیچاره دییوونه اس!

من هر وقت از خیابونایی مثل خیابون ولی عصر تهران با اون درختای بزرگ و قشنگش رد میشم دلم می خواد وایسم و دست رو پوست درختاش بکشم و از لحظه ام لذت ببرم یا تو پارک بدون کفش رو چمنا راه برم...یا خیلی کارای دیگه که بهم احساس زنده بودن می ده... اما تا حالا که جراتش رو پیدا نکردم!

شما چه طور؟ تاحالا شده دلتون ازتون کاری بخواد و به خاطر مردم انجامش ندید؟ یا این که نه شما از من شجاع تر بودید و به حرف دلتون گوش دادید؟

 

پ.ن: دختر بچه ی با نمکی که تو این فیلم بازی کرده "یارا شهیدی" همون طور که از نام خانوادگی اش هم پیداس یه ایرانی الاصله...و انصافا خیلی هم قشنگ بازی کرده... عاشق تهدیگ هم هست....عین خودم


برچسب‌ها: تصور کن

+ نوشته شده در  شنبه ۲۲ بهمن۱۳۹۰ساعت 9:27  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید

یلدا مبارک


آن زمان که تولد دختری بی گناه مایه ی ننگ عرب ها بود

آنگاه که زندگی برای دخترکان عرب ساعتی به طول نمی انجامید...

نیاکان ما

بلندترین شب سال                             یلدا

شب تولد مینو(الهه ی زن) و میترا(الهه ی خورشید) را شب زنده داری می کردند.

یلدا  برشما ایرانی خوش گفتار ، نیک پندار، و خوب کردار مبارک.

 

پ.ن۱:همفته ی اول دی واسه من خیلی متفاوته...چون هم یلداس... هم زمستون جونم شروع میشه... هم تولدمه... هم امید به باریدن برف بیشتر میشه

پ.ن ۲: داره امتحانام شروع میشه... واسه همین "اگه" نتونستم بیام و بهتون سر بزنم ازم دلخور نشین و به جاش برام دعا کنید که امتحانام رو خوب بدم

پ.ن ۳:میگن اگه شب یلدا ۷ تا میوه بخورید کل زمستون رو مریض نمی شید...

واسه من که اصولا زیاد میوه نمی خورم خیلی سخته اما تلاشم رو می کنم شما هم تلاشتون رو بکنید

پ.ن ۴:می گن: خداوند یلدا رو آفرید تا بدانی اگر عاشق روشنی هستی...یادبگیری که از انتظار در تاریکی خسته نشی...فراموش نکنید حتی طولانی ترین شب هم به خورشید می رسد

یلدای همگی مبارک و پر از شادی باد

برچسب ها: یلدا
+  نوشته شده در  چهارشنبه ۳۰ آذر۱۳۹۰ساعت 12:52  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات
روایت تازه ای از داستان روباه و زاغ

روبهی قالب پنیری دید

به دهان برگرفت و زود پرید

بردرختی نشست گوشه ی باغ

که از آن می گذشت جوجه کلاغ

گفت بااو کلاغ:"کای بدبخت

بنده باید روم به روی درخت

توی قصه پنیر مال من است

این قضیه نه شرح حال من است"

گفت روبه: که هست این گونه

وضع ما در جهان وارونه!!!!

 

کتاب"تفریحات سالم"

نوشته ی زنده یاد عمران صلاحی

+  نوشته شده در  سه شنبه ۲۹ آذر۱۳۹۰ساعت 11:2  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات
کدامین پرواز

پشت خودروی باربری شیکی که من حتا نامش را هم نمی دانستم جمله ای نوشته شده بود که خواندن بخش دومش برایم سخت بود.

سرانجام خواندمش...نوشته بود:"آذربایجان اوشاجاخ"

این واژه ی ترکی را با آنچه که دست و پا شکسته خودم به یاد داشتم و به کمک دوستم به فارسی ترجمه کردم.

نوشته بود: آذربایجان به پرواز درخواهد آمد!

درآغاز از ترکیب واژگانش خوشم آمد:"به پرواز در خواهد آمد" اما سپس فهمیدم که این واژه "اوشاجاخ" در ترکی اذربایجانی به معنای پریدن(جداشدن) است!

از کنار آن خودرو گذشتم و راننده اش که چشم در چشم من را نگاه می کرد گویی که احساس دوستی کرده بود دستش را بلند کرد. من هم در پاسخ لبخندی زدم و سر تکان دادم.

دوستم رادیو گوش می داد و من سرم را به صندلی تکیه داده بودم و در اندیشه ی بابک خرم دین بودم که جدای از روایت های گوناگون از سرگذشتش , تندیسش در ایران ساخته نمی شود.

اما جمهوری آذربایجان در یکی از میدان هایش تندیسی از او را بالا می برد.

کشوری که با سرمایه گذاری کلان تاریخ دروغین برای خود و دانش آموزانش ساخته و گذشته اش را از ریشه ی اصلی اش جدا می کند و قهرمانان ساختگی برای خودش می سازد, شبکه های ماهواره ای درست می کند و به تحریک هم میهنان عزیزمان از راه تمایز نژادی(!) بر می خیزد و این می شود دستاورد تلاش های جهانخواران برای از خود بیگانه کردن مردم مان.

 

در ذهن خودم تاریخ سرزمین آذربایگان را بازخوانی می کنم.همین مردمی که بر پایه ی سندهای تاریخی از آغاز تا امروز "ایرانی" بوده اند و با گویشی از زبان فارسی(پهلوی) سخن می رانده اند و حتا برپایه ی بررسی های ژنتیکی نیز "ایرانی نژاد" اند اما این بار با زبانی دیگر, زبانی که ترک ها-که ورودشان به یورش مغول ها باز میگردد- برای ایرانیان به ارمغان(!) آورده اند و سپس هم به جز اندکی, همگی سوی سرزمین خود پا پس نهاده اند و شوربختانه جز چپاول و ویرانگری فرهنگی و نیز زبانشان(ترکی – مغولی) چیزی برایمان به جا نگذاشته اند.

و افسوس می خورم که ای کاش معلم تاریخمان این ها را برایمان گفته بود تا آن مرد,آنگونه نمی نوشت.

نوشته شده توسط:محمد خیاط زاده

در هفته نامه ی امرداد

شماره ی 267

شنبه 12 آذر 1390 خورشیدی

 

بعد نوشت: حتما این پست دوست خوبم محسن رو درباره بابک خرمدین از دست ندید.

+  نوشته شده در  سه شنبه ۲۲ آذر۱۳۹۰ساعت 17:57  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات
محرم

سلام

شهادت امام حسین و یارانش رو به همه ی شما که شیعه هستید و کسایی که فارغ از دین و مذهب امام حسین رو دوست دارید تسلیت می گم.

هر چی فکر می کنم نمی تونم یه مقدمه ی خوب واسه حرفام پیدا کنم واسه همین می خوام برم سر اصل مطلب...

دو تا سوال اساسی برام پیش اومده:

اول این که واقعا واسم عجیبه که چرا ما همیشه دهه ی اول محرم (قبل از شهید شدن امام حسین و یارانشون) رو عزاداری می کنیم...حتی از چند روز(یا حتی چند هفته) قبل به پیشواز محرم می ریم

اما انگار بعد از عاشورا همه چیز تموم میشه...!!!!!

بگذریم از این که با این رفتارمون انگار می خوایم بگیم بلاهایی که بعدش سر حضرت زینب و دیگران می آد مهم نیست! اما اگه قراره بیشتر از یک روز برای امام حسین عزاداری کنیم چرا از عاشورا تا شب هفت رو مثلا عزاداری نمی کنیم؟(این رو دارم کاملا جدی می پرسم اگه می دونید لطفا جواب بدید)

 

دوم... چرا وقتی دسته ها راه می افتن تو خیابونا و صدای بلندگو رو تا آخر زیاد می کنن به این نفکر نمی کنن که ۱۱ شب ممکنه کسی خواب باشه یا مریض باشه...؟

چرا برای همدیگه احترام قائل نیستیم؟

من معمولا محرم از خونه بیرون نمی رفتم(منظورم غروباس که دسته ها راه می افتن) هر چند که این چند سال معمولا شرایط خونمون جوری بود که دسته از خیابونمون می گذشت و با باز کردن پنجره می تونستیم دسته رو ببینیم اما امروز(روز تاسوعا) شرایطی پیش اومد که ناخواسته مجبور شدیم برای چند دقیقه از چند تا چهارراه نزدیک خونه بگذریم.

محله ی ما از محل های قدیمی شهره که همیشه محرم توش حال و هوای دیگه داشت اما امسال خیلی سوت و کور بود اما چیز دیگه ای جلب توجه می کرد... واسم عجیب بود که ببینم لبو و باقالی فروش که خوبه بادکنک فروش بین مردم واستاده!!!!

فکر کن.... بادکنک رنگی!

من که تا قبل از این ندیده و نشنیده بودم که کسی بخواد تو عزاداری بادکنک بخره!!!!

مردم منتظر بودن تا دسته بیاد یه جوری گروه گروه واستاده بودن و حرف میزدن که انگار واسه تفریح اومدن!

من نمی گم آدم توعزاداری باید همش گریه کنه... آدم تو داغ از دست دادن عزیزش هم ۲۴ ساعته گریه نمی کنه... اما می خوام بگم انگار هیچی سرجاش نیست... قدیما انگار همه چیز فرق میکرد...

خوشحال میشم اگه اشتباه می کنم بهم بگید...

قصد من محکوم کردن دیگران نیست...قصدم ارشاد کردن و اصلاح بقیه هم نیست... که اگه قرار بر اصلاح باشه من اول باید خودم رو درست کنم...

اما می خوام بگم شاید من دارم اشتباه می کنم؟ شاید همه چیز سر جاشه و من دارم نیمه ی خالی لیوان رو می بینم...

اما

ما که این همه واسه امام حسین عزاداری می کنیم و می دونیم امام حسین چه طوری شهید شد... این رو هم می دونیم که امام حسین چرا شهید شد؟؟!

+  نوشته شده در  دوشنبه ۱۴ آذر۱۳۹۰ساعت 21:15  توسط یاسمین |   آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید
یه آهنگی از امیر عباس شنیدم که خیلی به دلم نشست

دوست داشتم شعرشو اینجا داشته باشم

چون این بار می خوام واسه دل خودم بنویسم!!!!!!!

 

حس و حالم خوش نیست...همه چی داغونه

یکی باید باشه...تورو برگردونه

گم و گورم دورم...گیج و ویجم خسته ام

بس که پای پلکمو به دلِ در بستم

پشت سر ویرونه... رو به روم دیواره

داره از ابر سیاه ...دردسر میباره!

دل مغرور اما...دست و پا نمیزنه

سنگ از آسمون بیاد...صخره جا نمی زنه!

چشماتو به روم ببند... خدا چشماش بازه

زندگی با گِله هاش...حالمو می سازه

هر کی دل ببره از رو زمین قد می کشه

هرکی آسمونیه لایق ستایشه

اگه رفتن،نرسیدن...توی تقدیر منه

جرم بی بخشش من اگه عاشق شدنه

چشماتو به روم ببند خدا چشمش بازه

زندگی با گِله هاش حالمو میسازه

 

شاید شعرش خیلی قوی نباشه...اما گاهی آدم واسه دوست داشتن بعضی چیزا دنبال واژه نیست... دنبال عمق ِ واژه هاس...گاهی یه چیز بی ربط تو رو یاد قسمتی از زندگیت می اندازه که شاید دیگران یا ربطش رو نفهمن...یا اشتباه متوجه شن

چون هیچکس از عمق زندگی دیگران خبر نداره!!!!!!بی خیال

اگه خوشتون اومد یا نیومد بهم بگید


برچسب‌ها: امیرعباسستایش
+ نوشته شده در  دوشنبه ۳۰ آبان۱۳۹۰ساعت 11:1  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

سلام

دفعه ی پیش گفتید از کاریکلماتور خوشتون اومده... منم دوباره یه پست دیگه گذاشتم براتون

این بار اگه از هرکدوم خوشتون اومد یا نیومد تو قسمت نظرات بهم بگید

1.شب را به خاطر ستارگانش تحمل می کنم.

2.مرگ مرا به همه چیز امیدوار کرده!

3.آدم خودخواه کره ی زمین را هم به رسمیت نمی شناسد!

4.رابطه ی پرنده با قفس پس از آزادی معلوم می شود!

5.کسی که خودکشی می کند از مردن مایوس است!

6.به اندازه ی سکوت می توان حرف زد!

7.به اندازه ی نور چراغ قوه ام از تاریکی کاستم.

8.چشمت نزدیک ترین ستاره است.

9.در محل دیدار...زیر آوار لحظه ی انتظار, مدفون شدم.

10.تیک تاک در حکم نفس کشیدن ساعت است.

 

پرویز شاپور

 راستی

کسی میدونه تو چه سایتی میشه دنبال مقاله های مدیریتی گشت...؟ نمی تونم یه مقاله ی درست و حسابی راجع به برنامه ریزی احتیاجات مواد MRP پیداکنم و البته چیزای دیگه... گوگل جواب درست و حسابی نمی دهاگه میتونید لطفا کمکم کنید


برچسب‌ها: پرویز شاپورکاریکلماتور
+ نوشته شده در  سه شنبه ۲۴ آبان۱۳۹۰ساعت 10:58  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

شنیدم یه اتفاقاتی تو زمین فوتبال افتاده که باعث تنبیه دو تا بازیکن شده!

اولین سوالی که پیش می آد اینه که ما داریم به کجا می ریم؟

هفته ای که گذشت روز بزرگداشت آدم بزرگی مثل کوروش کبیر بود که همه ی دنیا اسمش رو به نیکی می برند وچند روز بعد...

نوادگان او(؟) کاری می کنن که حتی تلویزیون از پخش مجددش خودداری می کنه!!!!

چی به سر ما اومده...؟

شنیدم این اتفاق اولین بی اخلاقی تو مستطیل سبز نبوده...

نمی شه به قول فردوسی پور حالا که این دو تا بازیکن خوردن زمین همه فقط این دو نفر رو سیبل کنیم و همه ی انتقادات رو متوجه اونا بدونیم...

(هر چند که این حرف به معنی توجیه کردن کار بدشون نیست) اما این سوال پیش می آد که آیا این که می گن "مشت نمونه ی خرواره" درسته؟

که اگه درست باشه یعنی یک بخش از جامعه یا حداقل نسلی از این جامعه یه اتفاقی براشون افتاده؟

و سوال اینه که اون چه اتفاقیه که دو نفر که نماینده ی "ایران" در تیم ملی هستن با علم به این که حرکاتشون به طور زنده داره تو دنیا پخش میشه کاری کنن که باعث پشیمونیشون بشه

خوشبختانه من بازی رو ندیدم ولی واقعا افسوس خوردم برای تمدن و فرهنگ پاک کشورمون که داره انگار فراموش میشه...نه فقط توسط دوتا بازیکن شاید توسط خیلی از ما که نمی دونیم کی هستیم و فرهنگمون چیه؟

+ نوشته شده در  سه شنبه ۱۰ آبان۱۳۹۰ساعت 19:2  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

در جهان فرمان کوروش اولین منشور بود

سر به تعظیمش سراسر بابل و عاشور بود

سینه ی اسپارت را تا قلب یونان چاک کرد

پشت بخت النصر را ساییده و بر خاک کرد

ما از اسلاف همان خونیم و از آن ریشه ایم

پاسدار  ِ نام  ِ پاک ِ پارس تا همیشه ایم

شعر از دکتر شاهکار بینش پژوه

۷ آبان زادروز میلاد کوروش بزرگ بر همه ی ما ایرانیان مبارک باد

بله درست نوشتم روز جهانی... چون همه ی دنیا کوروش رو میشناسه

اولین کسی که منشور حقوق بشر رو به وجود آورد.

فرق گذشتگان ما با سایر مردم دنیا در اینه که:

از کتیبه های اون دوران مشخصه که در حالی که همه مشغول برده داری بودن

ایرانی ها به کارگران حقوق پرداخت می کردن

البته قبول دارم که نباید فقط به گذشته مغرور باشیم

باید ببینیم الان چی هستیم و برای پیشرفت تلاش کنیم.

 

پ.ن:بابت این که دوباره به سوال اصلاح شدم جواب دادید ممنون


برچسب‌ها: روز جهانی کوروششاهکار بینش پژوه

+ نوشته شده در  جمعه ۶ آبان۱۳۹۰ساعت 17:59  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید

بابای نازنینم

روزت مبارک!!!

به خاطر همه ی خوبی هات ممنون...

به خاطر این که همیشه با من مهربون بودی...

و همیشه  آرومم کردی... حتی وقتی دور بودی...

واسه همینه که من امروز از نزدیکی دور نمی ترسم اما از دوری نزدیک چرا!!!!

چون خیلی روزا بودن که دور بودیم و قلبمون کنار هم بود...

با هم مریض می شدیم... غم و شادیمون با هم بود....

امیدوارم هرگز واسه هیچکس پیش نیاد که 2 یا چند تا آدم به هم نزدیک باشن و قلباشون یه دنیا از هم دور باشه...

بابای خوبم روزت مبارک...

 

بابایی می دونی که امتحانام شروع شده... واسه همین نتونستم زیاد وقت بذارم و یه چیز خوشگل بنویسم برات... انشاا.. سال بعد

فعلا این چند تا شعر تقدیم تو با یه دنیا شرمندگی:

 

"خدا رو چه دیدی...شاید با تو باشم

شاید با نگاهت از این غم رها شم

خدا رو چه دیدی...شاید غصه رد شد

دلم راه و رسم این عشقو بلد شد

هنوز بی قرارم به یاد نگاهت

نشستم تو بارون بازم چشم به راهت"

 

هیچکس از جنس ما نبود

این چنین که هستم که  بودی که بودم که هستی

نمی گویم صمیمی نمی گویم خوب... نمی گویم پاک... نمی گویم!

ولی به خدا قسم

قسم به نان و نمک...

به شرم تو... به چشمای قشنگ تو...

اندازه ی هر چه دل تنهایت بخواهد

با همه ی وجود

و با هر چه عشق و عشق دوستت دارم

 

 

-بابایی من همیشه می خواستم عشق را در کنار زندگی داشته باشم... من و تو خودمان را به زندگی بگوییم

- می گوییم دخترم! امان بده!

- چه روز ها و چه شبهایی که از شما می خواستم... التماس می کردم: بابایی به زندگی فکر کن! به آنچه که در کمین ما نشسته است... تند و جاری و سرکش... هی می گفتم بابایی برای یکی و یگانه شدن بایستی که ما آبروی عشق را نگه بداریم... چه روز ها و چه شبهایی که از دست شد...

- آن روز هایی که رفته اند و آن شبهایی که جا نهادیم در پستوی دل... حکایت دل ما بود... دخترم.

- خودت گفتی بابایی که رد هر آنچه که رفت نباید گرفت... پس از آنچه که رفت نگو. بگذار از آنچه که می آید بگویم... از روزگار پرگلایه از آنچه که مرا دل تنگ کرده است... از آنچه مرا در خود شکسته است.  بگذار این بار از بابایی بگویم      

- جون بابایی من من مهیای شنیدنم بگو... به بابایی بگو...

بگذار دلت بگوید و دستت بنویسد...

- بابایی به جان تو که از هیچکس و ناکس گله ای ندارم...

از عزیزانم حتی... عزیزانی که مرا به سادگی باد آشفتند و پرپر کردند

نه...نه... دیگر جایی برای گلایه نیست...

تنها می خواهم بنویسم...که روزی...روزگاری

پیش آن که مرا عشق آموخت...پیش دلم...کم نیاورم.

می خواستی بشنوی؟ بشنو...

این دختر بابایی است که می خواهد بگوید... بخواند...

- بخوان بابایی با تمام دل بخوان!

-          

از یاد نمی برم هرگز تو را و عشق زیبای تورا

لحظه ی قشنگ دوست داشتن و به اوج رسیدن را خواستنی و تمام نشدنی

حالا اینجا کنار این همه خاطره ی بارانی تنها به تو می گویم:

"دوستت دارم"

که می خواهم بمانی... بمانم...

نه در لحظه ها و ثانیه ها... نه...که در تمام نفس هام.

بی دریغ تر از همیشه... حضور معطر تو... بودن... درست آن زمان که نیستی...

نیستی و لحظه ها با بوی خاطره هامان جان می گیرند...

می مانند.

می مانند..... برای من فقط یک نگاه تو... همین قدر که بدانم هستی کافی است بابایی!!!!

حالا همین جا و هرجاکه نباشی و باشم یک حس آشنا مرا با خود می برد!

فریاد میزند... که هستم! با تو! کنار تو!

 

 

روزت مبارک


برچسب‌ها: روز پدر
+ نوشته شده در  جمعه ۲۰ خرداد۱۳۹۰ساعت 12:13  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

باز دوباره امتحانا شروع شد...

برنامه ی امتحانامون رو خیلی خیلی بد گذاشتن...

یک ماه درگیر امتحانیم.... خیلی خسته کننده است....

فاصله ی امتحانا اگه چند روز باشه خوبه اما این فاجعه است:

۱۰روز فاصله ۲تا امتحان تو ۲روز پشت سر هم...(شکلک عصبانی رو نمی آره)

۳۰ و ۳۱ خرداد از همه بد تره ۲تا امتحان تخصصی یکی از یکی سخت تر

به عمق فاجعه وقتی پی می برید که بدونید چه اساتید واقعا خوبی داشتیم (از افعال معکوس استفاده کردم!!!) برای هر دو تا درس

سرتون رو درد نیارم...

خواستم بگم "ممکنه" تا ۱۴ تیر  دیر به دیر به روز شم...

تورو خدا تو این مدت دعام کنین و اگه دیدید به مطالب جدید و زیباتون سر نزدم دلیلش چیه...

آخه من یه جوریم که اگه وقتی امتحان دارم... به تفریحاتم بپردازم بعدش عذاب وجدان می گیرم... الانم که دارم این مطلب رو پست می کنم عذاب وجدان گرفتم

به هر حال دعام کنید بچه ها که هم اکنون نیازمند یاری سبز و قرمز و صورتی و نارنجیو  آسمونی (آسمونی اینجا ایهام داره) و رنگین کمونی شما هستیم

+ نوشته شده در  سه شنبه ۱۰ خرداد۱۳۹۰ساعت 9:40  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

 

خدایا با توام... حواست با منه؟

چند روزه دارم باهات حرف می زنم اما انگار نمی شنوی...؟

خدایا

خسته ام...

دلم گرفته از این دنیات....

دنیایی که هر موجود زنده ای برای زنده بودن خودش باید یه موجود زنده ی دیگه رو قربانی کنه!

 

مادر بچه آهو شکار می شه تا بچه ی یوز پلنگ از گرسنگی نمی ره...!

آخه قربونت برم؟ این چه دنیاییه؟

دنیایی که فرزند "آدم" برای دفع بلای خودش باید خون یه موجود زنده ی دیگه رو بریزه؟؟

 

چند روز پیش یکی از دبیرای خوبم بهم گفت: شرط اول برای موفقیت اینه که اول از همه به فکر خودت باشی(این یعنی برای موفقیت باید خود خواه بود!) بهم گفت:

بالا که رفتی دست دیگران رو بگیر...

حرفش درست بود... دنیای لعنتی ما همین طوریه...

خدا از اول این طوری آفریدتش!!!

آخه خدا جونم؟ این چه دنیایه که هر کس برای موفقیت خودش باید از دیگرون نردبون بسازه؟

 

خدایا با توام؟

حواست با منه؟

این بغض چندین ساله ی منه که داره می شکنه...

میشه به حرفم گوش کنی؟

امسال از اولش واسه ما سال بد بیاری بود... کل فامیل انگار با پزشک های ارتوپد قرارداد بسته بودن به نوبت یا دست یکی شکست یا کتف یا انگشت یا...

هر کی به ما رسید گفت:

                                          باید خون بریزید تا بلا ازتون دور شه! قربانی کنید!

خدایا این نامه واسه توه... نیازی نداره واسه  ی خودت هم توضیح بدم که چرا تا امروز نشد که حتی یه مرغ سر ببریم تو این گرونی.. چون خودت بهتر از هرکس از حال ما باخبری...

 بعدشم آخه بلا باید این طوری رفع بشه؟

اون همه اسپندی که مامان دود می کنه...

اون همه صدقه ای که مامانم (در حد توانش)کنار می ذاره؟

اینا همه هیچ؟!!!!

یعنی فقط خون؟!!!! من خدای خودم رو جور دیگه ای شناخته بودم؟

 

 بعد از چند سال جوجه اردک دیدیم و دلمون پر زد واسه نوازششون...

2 تا جوجه اردک خریدیم.

یکی از روز اول یه کم پاهاش رو رو هم می ذاشت اما فکر نمی کردیم کارش به جایی برسه که دیگه زمین گیر بشه و نتونه راه بره!!!

خدایا این جوجه ی بی چاره چه گناهی کرده؟

خدایا این رسمشه که این موجود بی گناه انقدر درد بکشه که دیگه حتی نتونه درست غذا بخوره؟

خدایا ما هر کاری ازمون می اومده کردیم... دیگه نمی دونم باید چی کار کنیم؟

یکی می گه خلاصش کن!

چرا؟

چرا این کارو با ما می کنی؟

چون خون نریخته بودیم حالا می خوای وادارمون کنی که خون یه حیون بی گناه رو بریزیم؟

خدایا ...

مگه "من" بهش جون  دادم که حالا "من" جونشو بگیرم؟

"من" بکشمش که "تو" فردای قیامت به من بگی: "تو" کشتیش؟ بنده ی من بود... من آفریده بودم... تو چرا جونش رو گرفتی؟

 

چرا "من" راحتش کنم؟

خدایا... "تو" بهش جون دادی... تو از دردش باخبری...

اگه تو راحتش نمی کنی ...من چه طور این کارو بکنم؟

 

خدایا حیون بی چاره گناه داره... یا راحتش کن یا شفاش رو بده...

دوستشم به خاطر اون از غذا خوردن افتاده... غذا هم که می خوره باز بزرگ نمی شه... همونطوری کوچولو مونده...

خدایا من رو از این نا امید تر نکن...

خدایا ما که جز تو کسی رو نداریم که دردمون رو بفهمه و حرفمون رو گوش کنه...

خدایا دوسِت دارم... کمکم کن...

آخدا... با توام...حواست با منه؟

 

+ نوشته شده در  شنبه ۷ خرداد۱۳۹۰ساعت 14:47  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

تقدیم به بهترین فرشته ی خدا که اگر نبود زندگیم چیزی کم داشت که هیچ جور نمی شد جاش رو پر کرد...

تقدیم به مادرم که تمام بهترین های دنیا واسه اش کمه...

واسه کسی که از جوونی اش هیچی نفهمید به خاطر من !

 

شاعر می گه:

من می خوام حکایت عشق تو رو همه بخونن

تا که تموم دنیا قدر عشقو خوب بدونن

جوونیتو هدر کردم تا به اینجا رسیدم

بدی ها دیدی از من تا به خوبی قد کشیدم

تموم لحظه های تو به پای من هدر شد

حالا بیهودگی رفته ولی عمرت به سر شد

تولحظه های سختی تحملم می کردی

با این که درد تو بودم گلایه ای نکردی....

 

مادر عزیزم...

"‌روزت مبارک" خیلی کمه واسه تویی که تمام روز هات رو پای من ریختی...

بهترین روزای زندگیت رو که می تونستی خوش بگذرونی و از زندگیت لذت ببری رو برای آینده ی من فدا کردی...

 

مامان خوبم منو به خاطر همه ی بداخلاقی ها و غرغر های گاه و بی گاهم ببخش.

منو به خاطر تمام سختی هایی که بهت دادم و می دم وتو تحمل می کنی و دم نمی زنی ببخش...

 

مامان مهربونم

ممنون که همیشه هوام رو داشتی...

شبا که تب می کردم کنارم بودی...

وقتی امتحان داشتم دعام می کردی...

وقتی استرس داشتم بهم آرامش می دادی...

وقتی گریه می کردم پا به پای من گریه می کردی...

وقتی احساس تنهایی می کردم همیشه تورو می دیدم که کنارمی و شاد می شدم...

 

مامان گلم

همیشه خدارو به خاطر 2چیز شکر کردم

یکی ایرانی بودنم و یکی دیگه خانواده ام... تو عزیزترین عضو خانواده ای که تو غم و شادی کنارم بودی...

ممنون که هستی...

                                                           هر روزت مبارک و شاد باد

 


برچسب‌ها: روز مادر

+ نوشته شده در  سه شنبه ۳ خرداد۱۳۹۰ساعت 13:27  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید


دوست دارم آفتاب بشم تا نور بارونت کنم
دور تو بگردم و این دلو مجنونت کنم
آسمون بشم برات ستاره بارونت کنم
یه جون خالی دارم می خوام که قربونت کنم

دوست دارم کفتر بشم تو آسمون پر بزنم
برم و تو اوج عشق سری به دلبر بزنم
بشینم رو بوم یار لونه و چنبر بزنم
اگه روم درو وا نکرد تا به سحر در بزنم

همیشه با این که این دل نگرونه
یه بهار پشت زمستون و خزونه
می دونم خدای ما که مهربونه
ما رو باز به هم دوباره می رسونه

دوست دارم با تو باشم تا باشه دنیا
هم تو بیداری و هم تو خواب و رویا
واست آواز بخونم مثل قدیما...


" گل اومد بهار اومد می رم به صحرا ... عاشق صحراییم بی نصیب و تنها"
عید اومد بهار اومد تو دوری اما

ترانه سرا : داراب پهلوان

آهنگ و تنظیم : علی پهلوان

ضبط صدا : علی پهلوان ، امیر تفرشی

میکس و مسترینگ : نیما وارسته

 

 

این تنها شعر بهاری بود که فعلا" دم دست داشتم

شعر خوب دیگه ای پیدا کردم می ذارم


برچسب‌ها: گروه آریان
+ نوشته شده در  پنجشنبه ۲۷ اسفند۱۳۸۸ساعت 0:9  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

فرا رسیدن فصل بهار و نوروز باستانی بر همه ی ایرانیان ایران دوست مبارک باد.

 

با آرزوی سالی خوش برای همه ی ایرانیانی که این جشن باستانی را گرامی می دارند.

امیدوارم برای همه سالی خوش همراه با سلامتی... دلخوشی...برکت باشه و سال بر آورده شدن همه ی آرزوهای خوب.

خدایا در این سال حال و روزگار ما رو به بهترین شکل ممکن تغیر بده و کمک کن همون بنده ای باشیم که می خوای و جایگاهمون رو در بهشت قرار بده

باشد که روزی در زمین مریضی و گرفتاری برای هیچکس وجود نداشته باشد.

 

سال ۸۸ مبارک!


برچسب‌ها: سال نو مبارک
+ نوشته شده در  چهارشنبه ۲۶ اسفند۱۳۸۸ساعت 23:56  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

اگه شما هم جزو کسایی هستید که سر سفره ی هفت سین تان ماهی قرمز هم می ذارید این مطلب رو بخونید:

ما به این روش ماهی قرمز عید سال پیش رو نگه داشتیم البته تا بهمن ماه

بعد یه شب تا صبح چون برقمون رفته بود پمپ هواش کار نکردو طفلکی مرد 

اما می دونم احتمالا" اکثر شما واسه غذا دادن به ماهی هاتون مشکل دارید آخه خیلی از غذا ماهی هایی که آکواریوم فروشی ها میفروشن خودشون باعث می شه ماهی ها گاهی قارچ بگیرن

بنابر این یه پیشنهاد خوب براتون دارم اگه می خواید ماهی هاتون تا سال تحویل از گشنگی نمی رن براشون موز بریزید 

البته نه موز درسته ها

لایه های نازک براشون بریزید و البته می تونید چند روز از یه موز استفاده کنید و بقیه اش رو بذارید واسه روز بعد

در ضمن باید این نکته رو بدونیند که ماهی قرمز ها از موزهایی که سفت تر هستند بیشتر خوششون می آد

جالبه بدونید بعد از این که ما این قضیه رو کشف کردیم       تو یه مجله خوندم که یه جایی هست توی چین (اگه اشتباه نکنم) که فکر کردن فقط ماهی های خودشون اینطورین و کلی واسه موز خوردن ماهی هاشون تبلیغ می کنن که مردم برن ببینن  

فقط یه چیز دیگه

ما این آزمایش رو رو ماهی قرمز هایی که معمولی ان اجرا کردیم

اگه واسه اون ماهی هایی که تازگیا مد شده دم عید می گیرن و رنگای قرمز و آبی داره و (فکر کنم بهشون می گن آکواریومی) امتحان نکردیم اگه اونا خوششون نیومد یا بلایی سرشون اومد من بی تقصیرم و همین جا اعلام می کنم 

در ضمن مثلا" اگه صبح واسشون موز ریختید و پمپ هم دارید که شب لطفا" آبشون رو عوض کنید و اگه پمپ ندارید احتمالا" باید چند وقت بعد از صرف غذاشون آبشون رو عوض کنید

 

 

البته اینا فقط پیشنهاده خودتون می دونید این هم ماهی خودم

+ نوشته شده در  سه شنبه ۱۱ اسفند۱۳۸۸ساعت 11:47  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

نمی دونم از کجا شروع کنم قصه ی تلخ سادگیم رو

نمی دونم چرا قسمت می کنم روزای خوب زندگیم رو

چرا تو اول قصه همه دوستم می دارن

وسط قصه می شه سر به سر من می ذارن

تا می خواد قصه تموم شه همه تنهام می ذارن

می تونم مثل همه دورنگ باشم دل نبازم

می تونم مثل همه یه عشق بادی بسازم

تا با یه نیش زبون بترکه خراب بشه

تا بیان جمعش کنن حباب دل سراب بشه

می تونم بازی کنم با عشق و احساس کسی

می تونم درست کنم ترس دل و دلواپسی

می تونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم

می تونم پشت دلا قایم بشم کمین کنم

ولی با این همه حرفا باز منم مثل اونام

یه دروغگو می شمو همیشه ورد زبونام

یه نفر پیدا بشه به من بگه چی کار کنم

با چه تیزی اونی که دوسش دارم شکار کنم

من باید از چی بفهمم چه کسی دوستم داره؟

توی دنیا اصلا" عشق واقعی وجود داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

این شعر متن یه دِکلَمه است که خیلی با احساس خونده شده و من از سایت

www.shamdo0ni.blogfa.com  (واسه کسی که نمی آد) برداشتم

امیدوارم غزل خانم ناراحت نشن.

من واقعا" از این شعر خوشم اومد

با وجود این که نه شاعرش رو می شناسم و نه خواننده اش رو واقعا" دلم می خواست شعرش رو تو صفحه ام داشته باشم.

 

 

و واقعا این سوال واسم مطرح شده (برای چندمین بار) که آیا واقعا عشق واقعی تو دنیا وجود داره؟

خوشحال میشم نظر شما دوستان رو هم بدونم

+ نوشته شده در  یکشنبه ۹ اسفند۱۳۸۸ساعت 11:57  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

باید  اِستاد  و فرود آمد بر آستانِ دری که کوبه ندارد

چرا که اگر به گاه آمده باشی دربان به انتظار توست

و اگر بی گاه  به در کوفتنت پاسخی نمی آید

کوتاه است "در" پس آن بهِ که فروتن باشی  

 

                                                            احمد شاملو


برچسب‌ها: احمد شاملو
+ نوشته شده در  سه شنبه ۴ اسفند۱۳۸۸ساعت 10:38  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات

سلام

فقط خواستم بگم که می دونم black یعنی سیاه و این رو هم می دونم که کلمه ی beird مشکل املایی داره.

اما به نظرم خیلی چیزا هست که ظاهر خوبی نداره اما همیشه هم نمی شه از ظاهر چیزا قضاوت کرد.

به هر حال...

پرنده چه سفید باشه چه سیاه ، چه درست نوشته بشه و چه غلط پرنده پرنده است

به قول سهراب سپهری :  واژه را باید شست... واژه باید خودِ باد ... واژه باید خودِ باران باشد... !

به هر حال ممنون از یادآوریتون


برچسب‌ها: واژه را باید شست

+ نوشته شده در  شنبه ۱ اسفند۱۳۸۸ساعت 0:4  توسط شقایق و یاس  |  آرشیو نظرات
  • یاسمین پرنده ی سفید