پرنده ی سفید

دختر بچه ها ،

چادر به سر میکنند 

کفشهای پاشنه بلند مادرشان را به پا میکنند

عروسکشان را بغل میکنند

و به تقلید از مادر و یا خانمهای دیگر 

عروسکشان را شیر میدهند . 

این حرکات ، اگر چه در ظاهر انجام میشود 

اما از نظر ذهنی « در خیال » شکل میگیرد . 

شجریان پدر ، آلبومی دارد به نام « در خیال » . 

شعری که در این آواز می خواند نمیدانم سرودۀ کیست .

چون معمولا شعر آوازهای شجریان پدر را از بر نمیکنم 

برای همین هر وقت که گوش میکنم 

انگار که بار اول است 

و هرگز نه آوای وی و نه شعر بوی کهنگی نمی‌دهد . 

می خواند : 

کاش قبا بودمی 

چون که در آغوش قبا بوده ای  . 

بیشتر از این یادم نیست 

و هرگز سرچ نمیکنم که باقی شعر را ببینم و بخوانم . 

پیشنهاد : 

از امشب 

همان دختر بچه باش 

یارت را همچون عروسکی بغل کن 

و با او « در خیال » گفتگو کن . 

اما کاملا با احساس . 

در پشت زمینۀ ذهنت هیچ چیزی نباشد 

جز عشق « او » 

انگار که در کنارت هست . 

یک ماه دیگر بهم پیام بده . 

نه 

اگر باز گشته باشد 

نیازی به پیام نیست . 

می فهمم که خیالت ، واقعیت یافته . 

یک ماه ، 

تعیین زمانی فرضی هست . 

« در خیال » را امتحان کن . 

حتم دارم به آنچه دلخواهت هست ( یار ) می رسی . 

کاش قبا بودمی ..... 

خیال دلنشین و زیبایی است . 

امیدوارم به دلخواهت برسی . 

همین .