من خوش شانسم که از بچگیم یاد گرفتم چطور با دل تنگی هام زندگی کنم! تو دور میشی و من از خودم می پرسم... یعنی راهی که میرم درسته؟ یعنی ارزشش رو داره که سوار این موج بشم که نمی دونم منو کجا میبره؟ ساعتو نگاه می کنم و دوست ندارم که بری... تو میری و من با خودم می گم چه خوبه که یاد گرفتم با دلتنگی هام زندگی کنم! :) تو میری و من فقط لبخند می زنم :)
- ۰ نظر
- ۲۸ شهریور ۹۴ ، ۰۰:۵۷