عشق مثل خورشیده!
پست آخر سکوت سرد پاییزی رو می خونم..
یادم می افته که چند روز پیش همونطور که طبق عادت دخترای دی ماهی تو فکر و خیالم از این شاخه به اون شاخه می پریدم... به این نتیجه رسیده بودم که:
عشق... مثل خورشید ه! بودنش نه تنها حس خوبی به آدم می ده... بلکه وجودش لازمه... اگه خورشید نباشه همه چیز از بین می ره و آدمیزاد می میره! اما اگه یه کم... فقط یه کم بخوای سعی کنی از مدارت خارج شی... اگه سعی کنی یه کم بیشتر از اون چیزی که باید, بهش نزدیک بشی... ذوبت می کنه... می میری... جون می دی! همونطور که با دور شدن ازش یخ می زنی و جون می دی و می میری!
+ تعبیر عجیبیه... اونم برای کسی که همه ی دور و بریهاش می دونن که چقدر از آفتاب بیزاره و همیشه عاشق بارون بوده... اما خب حقیقت اینه که این آدم همیشه سعی کرده منطقی باشه و قبول کنه که اگر خورشید نبود... حیات روی کره زمین وجود نداشت :)
-----------------------------------------------------------------
پست سکوت پاییزی:
"عشق"
هرجا که "عشق" باشه ، نظم زندگی از بین میره ، قوانین زندگی بهم میخوره ...
آدمها ، آدمها چشمهاشون کور میشه ، دیگه نمیفهمند دارند چیکار میکنند ، احمقانه است خیلی احمقانه است...
عاشق که بشی روزهاتو میبازی ...
"عشق" یه دردسره بزرگه...
حرفاشو زد و رفت ، چشم دوختم به رفتنش ، همونطور که تو جمعیت محو میشدیه لبخند زدمُ با خودم گفتم بیچاره نمیدونست تیرش خطا رفته این دل سالهاست که نابود شده
نوشته شده توسط سکوت شنبه 9 آبان 94 : http://sokot2010.blog.ir/post/36
من بی تو چیزی نیستم ، من بی تو اصلا” نیستم...
ما خودمون می دونیم زمین بدون خورشید نابود میشه..آدم بی عشق!