عاشق که میشی...

عاشق که میشی... دونه دونه حرفا و توصیه هایی که به دوستات میکردی رو یادت میاد...راه منطقی رو میدونی؛ مطمئنی که کار درست چیه... اما انگار منطق اهمیت خودشو از دست میده! فقط قلبته که حرف میزنه. انگار کلمات در اختیار خودت نیست.... عاشق که میشی... دیگه هیچی مثل قبل نیست!

چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند....

- چرا آدما با این که میدونن آخرش چی میشه عاشق میشن؟

+ هنوز که معلوم نیست آخرش چی میشه. بعدشم... مثل این میمونه که به یه بچه بگی کارتون نگاه نکن چون بی فایده است! اینم یه مرحله از زندگیه... تا میتونی از لحظه های خوبت لذت ببر.

پ.ن: عنوان از حافظ شیراز

بانک عاطفی

استاد نازنینی داشتم که یه روز برامون گفت:

وقتی با یه دوست دعوامون میشه. فکر اینیم که خودمون تو بحث برنده باشیم چون ما برنده برنده فکر نمیکنیم. و اینو نمیفهمیم که با این کار حتی اگه تو بحث پیروز بشیم، بازنده ایم!

با یه مدیرکلی آشنا شده بودم که یه کار مشترکی باهم داشتیم. من سر یک سری داستان ها ناراحت شده بودم. جواب تلفنش رو ندادم! (برای حرف زدن با یه مدیر کل، باید زنگ بزنی به رئیس دفترش شاید ارتباط رو وصل کنه باهاش حرف بزنی شایدم نه) حالا کار برعکس شده بود! مدیر کل زنگ میزد من جوابشو نمیدادم!

ولی اون آدم واکنشی ای نبود که بخواد اس ام اس بده و بگه: "خاک برسرت کنن. اینجا پشت در اتاق من به صفن تو جواب تلفن منو نمیدی"

اون آدم عامل بود. به جاش به من اس ام اس داد: " در دنیایی به این کوچیکی و به این کوتاهی... وقتی دو نفر باهم دوست میشن، خیلی مهمه که بتونن دوستیشون رو حفظ بکنن. چون به سادگی به دست نیومده و خیلی انرژی صرف شده تا این ارتباط برقرار شده"

این یعنی شخص برنده برنده فکر میکنه. چون برای بانک عاطفیش ارزش قائله.

اول شهریور

یک... دو... سه... و امروز چهارمین بهونه ای بود که از دست رفت برا دور هم جمع شدنمون. یاد پارسال که می افتم. دلم تنگ میشه... دلم میگیره... یه لبخند تلخ میشینه رو لبام...

ما آب رفتیم...

بدبیاری

ذاتا آدم خرافاتی ای نیستم... اما این آدم واقعا نحسه... بد بیاری از در و دیوار میباره....

پ.ن: در ادامه ی بد بیاری ها که ظرف شکست و فرش با لاک سیاه لک شد و.... حسن ختامشون این بود که چای داغ صبحونه کامل برگشت و دوتا پاهای بنده رو سوزوند و دسته ی لیوان محبوبم هم شکست.

تا سه نشه بازی نشه

آغاز دلهره

تا دیروز همه چیز بازی بود.... اما از دیشب دلهره شروع شد... دیروز و امروز خیلی باهم فرق داشتن... خیلی!

میدونستم این اتفاق می افته... اونایی که تجربه اشو داشتن گفته بودن... اما فکر نمیکردم انقدر زود... فکر نمیکردم انقدر زیاد!

+اولین "دوستت دارم" بی بهونه...

نفرت

از خودم بدم میاد... وقتی کسی صداش میکنه و اون جواب نمیده و یکی ته دلم با خوشحالی داد میزنه: آخ جون... مُرد! و زمانی که ناامیدم میکنه و از نمردنش ناراحت میشم بیشتر از خودم بدم می آد.

نفرت... بزرگترین درد برای یک آدمه... چون بیش از این که شخص منفور آسیب ببینه، کسایی که ازش متنفرن اذیت میشن.

من از دست خدا هم گله دارم....

مُرد... توی دستم جون داد...

اما اونی که هر روز آرزوی مرگش رو دارم به فکر خوردن صبحونه اشه....

خدایا این منصفانه نیست....

عزرائیل عزیز. دستم به دامنت!

یه وقتایی تو کار خدا میمونم... جَوون مردم سالم سالم تو اوج جوونی با روشهای بدیع اکتشاف شده توسط جناب عزرائیل به ملکوت اعلا میشتابد.... بعد یکی دیگه 90وخورده ای سنشه... تنها مورد استفاده اش خوردن و خوابیدن و ایجاد مزاحمت برای خلق الله و شب و نصفه شب بیخواب و آروم کردنشونه... بعد از من سالم تره... مثل تمام عمرش جون هم به عزرائیل نمیده!

آخه قربونت برم خدا... این انصافه؟

*عزرائیل عزیز ضمن عرض خدا قوت و خسته نباشید یه کم هم رو آدم بی مصرفا کار کن تو رو خدا. ایشالا تو شادیات جبران کنیم!

دنیای مدادرنگی ها

_ دنیای مدادرنگیا دنیای جالبیه... هر کدوم که جنسش بدتر باشه، بیشتر تراشیده میشه و زودتر تموم میشه... کاش دنیای آدما هم واسه آدمای بدجنس اینطوری بود...

+ دنیای مدادرنگیا دنیای جالبیه... هر چی خوش رنگ تر و دوست داشتنی تر باشن بیشتر تراشیده میشن و زودتر تموم میشن! گاهی دنیای واقعی آدما هم اینطوریه!

*دنیای مدادرنگیا دنیای جالبیه... درسته شباهتشون اینه که هر دو گروه زودتر تموم میشن... اما نقشی که از خودشون باقی گذاشتن باهم خیلی فرق داره :)

کاش... مداد رنگیای خوش رنگی باشیم که از خودمون طرحای خوبی به جا بذاریم :)