لولویی به اسم تنهایی
تا حالا این حس رو تجربه کردید که یه نفر رو تو زندگیتون داشته باشید که بدون اون احساس تنهایی کنید و وقتی باهاش هستید هم شاد نباشید یا حتی غمگین باشید؟
تا حالا شده توی جمع باشید و دلتون بخواد تنها باشید اما همین که شب تنها میشید و سرتون رو رو بالش میذارید بیخوابی به سرتون بزنه و به خودتون بگید چقدر تنهایید؟
اصلا جریان چیه که ما انقدر از حس تنهایی میترسیم؟ مگه قراره لولوی تنهایی بخورتمون؟ وقتی میتونم تنهایی از همه اون چیزایی که برام جذابن لذت ببرم پس دردم چیه؟
با این که تنها بودن یه جاهایی خیلی فشار میاره ولی من همش آرزو کردم تنها باشم و الان تقریبا میشه گفت به آرزوم رسیدم