پرنده ی سفید

در جستجوی صلح و آرامش

پرنده ی سفید

در جستجوی صلح و آرامش

پرنده ی سفید

برای بلاگفا اتفاقات خوبی نیفتاد... و من ناچار شدم به کوچ!
پس:
این وبلاگ رو ساختم چون می خواستم از دلم بنویسم و دل کسایی که دوروبرم هستن و دوسشون دارم. می خواستم جایی باشه واسه حرفایی که گاهی گفتنشون تو دنیای واقعی سخته... روزای اول فکر نمی کردم بتونم تو دنیای مجازی دوستای زیادی پیدا کنم... فکر نمی کردم خواننده های زیادی داشته باشم. امروز... خواننده های زیادی ندارم... اما دوستای خوبی پیدا کردم... دوستایی که شاید از بعضی از دوستام تو دنیای واقعی بهم نزدیک ترن:)
تا روزی که نوشتن حالمو خوب میکنه؛ می نویسم:)

بایگانی

۴۴ مطلب با موضوع «شـعر و تـرانه» ثبت شده است

""مادر حسن جنگجو، نوجوان ایرانی که ۳۴ سال پیش در جریان جنگ ایران و عراق کشته شده و جنازه‌اش در خاک عراق مانده بود، پس از آنکه جنازه پسرش به ایران بازگردانده و تشییع شد، درگذشته است.""

زبون آدم بند میاد... قلب آدم درد میگیره... مگه یه آدم چقدر طاقت داره؟ یه مادر... انتظار؛ آخ انتظار خیلی دردآوره وای به روزی که اینجوری به سر برسه...

لعنت به جنگ...


+این حرفِ یه سربازه، از غربتِ یک سنگر/ یک نامه‌ی خون‌آلود ، از جبهه‌ی خاکستر/ با بوسه به دستای مادرش شروع می شه/ می‌دونه که این سنگر فردا زیرِ آتیشه/ می گه اسمِ اون کوچه اسمِ من نشه ـ مادر! ـ/ اسمِ نسترن روشه، چه اسمی از این بهتر؟/ نسترن رو می شناسی! اون دخترِ هم سایه س/ می خواستم عروست شه... اما بعدِ آتش‌بس/ برقِ چشمِ اون این جا توی جبهه با من بود/ اون دلیلِ جنگیدن، اون معنی میهن بود.../ مادر! نکنه یک وقت خونِ منو بفروشن/ اونایی که بعد از من پوتینامو می پوشن/ نگذاری که اسمِ من ابزارِ غضب باشه/ خونِ من و همرزمام بازیچه ی شب باشه/ اونایی که اسمم رو با عربده می‌خونن/ از بغضِ شبِ حمله یک ذره نمی‌دونن/ اونا تو شبِ آتیش فکر ِ‌جونشون بودن/ رنگِ سفره‌هاشون بود خونِ صدتا مثلِ من/ مادر! نذار اسمِ من اسمِ کوچه‌مون باشه/ وقتی عشق نمی‌تونه توی کوچه پیداشه/ وقتی عشق به شلاق و حبس و توبه محکومه/ ردِ پای بغضِ من روی نامه معلومه.../ یادِ منو قایم کن تو اون دلِ پهناور/ حتا عکسمو بردار از رو طاقچه مون... مادر             #یغماگلرویی


++عنوان پست از یاحا کاشانی

  • یاسمین پرنده ی سفید
بنویسید. نوشتن حال آدمو خوب میکنه. وبلاگ رو نمیگم. یه دیقه این کیبورد لعنتی رو ول کن. گوشیتو بذار کنار. بنویس... با خودکار رو یه کاغذ. نمی خوای کسی بخوندش؟ پاره اش کن... هر تیکه اش رو هم بنداز تو یه سطل آشغال... اما بنویس. بنویس حالتو خوب کن. نوشتن حال آدمو خوب میکنه.

بنویس بر یاس کبود... بنویس بر باورِ رود... بنویس از من بنویس...بنویس عاشق یکی بود... بنویس، بنویس، بنویس
آه، قصه بگو؛ از این عاشق دور... تو از این تنهای صبور... بی تو شکست ؛ چو جام بلور
بنویس بر یاس سپید... بنویس از عشق و امید... بنویس دیوانه ی تو... به خود از عشق تو رسید...بنویس، بنویس، بنویس
تو موج غرور! این دل سنگ صبور! بنویس از آنکه چو اشک از دیده چکید به گونه دوید
بنویس دنیای منی, همه ی رویای منی... منم اون بی تابیِِ موج! تو هنوز دریایِ منی! بنویس، بنویس، بنویس
غریبونه شکستم... من اینجا تک و تنها!... دلخسته تریدم در این گوشه ی دنیا
ای بی خبر از عشق, نداری خبر از من... روزی تو میایی... نمانده اثر از من
بنویس
بنویس
بنویس
بنویس
  • یاسمین پرنده ی سفید

هدر جدیدمو، درست مثل قالب خوشگلی که تو بلاگفا داشتم قبل از انفجارش، مدیون یک نفرم. مرسی از مجید، ساکن خیابان نوزدهم. من عاشق این طرحش شدم جوری که هم بکگراند گوشیمو بعد از 10 ماه عوض کردم، هم عکس پروفایل تلگرام... و در نهایت ازش خواستم و زحمت کشید و هدرم رو هم برام تغییر داد.

خدا سلامت نگهت داره رفیق. مرسی واسه همه مهربونیات. شاد باشی :)


+قلب تو قلب پرنده پوستت اما پوست شیر ؛ زندون تن و رها کن ای پرنده پر بگیر

اون ور جنگل تن سبز پشت دشت سر به دامن اون ور روزای تاریک،پشت این شبای روشن

برای باور بودن جایی باید باشه شاید ، برای لمس تن عشق کسی باید باشه باید

که سر خستگیاتو به روی سینه بگیره، برای دلواپسی هات واسه سادگیت بمیره

قلب تو قلب پرنده، پوستت اما پوست شیر، زندون تن و رها کن، ای پرنده پر بگیر

حرف تنهایی قدیمی، اما تلخ و سینه سوزه، اولین و آخرین حرف، حرف هر روز و هنوزه

تنهایی شاید یه راهه، راهیه تا بی نهایت، قصه ی همیشه تکرار، هجرت و هجرت و هجرت

اما تو این راه که همراه، جز هجوم خار و خس نیست، کسی شاید باشه شاید، کسی که دستاش قفس نیست

قلب تو قلب پرنده،پوستت اما پوست شیر، زندون تن و رها کن، ای پرنده پر بگیر


اگه این آهنگ رو با صدای ابی نازنین شنیدید. یک بار هم با صدای حامی گوش بدید :)

  • یاسمین پرنده ی سفید

یه دفعه از چه فصلی سبز شدی

که تو احساس من قدم بزنی

یه خیابون شدم که گهگاهی

یه کمی واسه من قدم بزنی

یه خیابون شدم که خستگیا

کز کنم توی موج دامن تو

اگه دستم نمیرسه به خودت

مست شم از عبور کردن تو

مثل پس کوچه های پاییزم

ریه هام خش خشن پر از برگم

سن و سالی نداره رابطه امون

اکثر عاشقا جوون مرگن

اونقدر راه رفتی روی تنم

تا به راه رفتنت دچار شدم

یه خیابون خلوت عاشق

فکر کردم که لاله زار شدم

سنگ فرشام حریص بارونن

مثل ابر بهار درکم کن

باشه روزی یه بار رد شو ازم

باشه روزی یه بار ترکم کن

مثل پس کوچه های پاییزم

ریه هام خش خشن پر از برگم

سن و سالی نداره رابطه امون

اکثر عاشقا جوون مرگن...

  • یاسمین پرنده ی سفید

شما یادتون نمی آد یه زمانی بود که وقتی یه آلبوم موسیقی جدید به بازار می اومد و برای خریدش به مغازه مراجعه می کردید... فروشنده ازتون می پرسید CD  می خوای یا کاست؟ و شما باید سریع تصمیم میگرفتید که اون آلبوم رو می خواید تو کامپیوتر خونگیتون داشته باشید یا نوار کاستش رو می خواید که موقع خواب بتونید با ضبط کوچیک بالای سرتون بهش گوش بدید :)


حالا چی شد که یاد این موضوع افتادم؟ یه بیت از یه ترانه: "بوی عیدی و توپ، کافه نادری، با هم شنیدیم ... مرد تنها رو از کوچه برلن با هم خریدیم" :) ترانه ی "نوار" با صدای رضا یزدانی از آلبوم خاطرات مبهم سال 91 :) باورم نمیشه 3سال از انتشارش گذشته! :) و کافه نادری که یکی از آهنگای آلبوم "پرنده بی پرنده" است...سومین ترانه از اولین آلبومی که از یزدانی شنیدم... سال 82!!!! دوازده سال پیش! عمر چه زود میگذره!


+ با این که آواز همدم مرد خاطره بازه...عوض نمیشه جای تو با این ضبط قراضه :)

  • یاسمین پرنده ی سفید

ساقـیـا جامِ مِی ام دِه که نـگارنـده ی غیب

نیـست معلوم که در پرده ی اسرار چه کرد

آن که پُر نـقـش زد ایـن دایـره ی میـنـایـی

کَس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

*حافظ*



+ اینجاست که یغما گلرویی میگه: دردم هزار ساله مثل درد حافظه... درمونشم همونیه که کشف رازی ه!!

++خدایا... به من بگو بهشتِ تو کجای این همه جهنمه؟

فکرمو آزاد کن... اینطوری روز به روز داره برام سخت تر میشه.

  • یاسمین پرنده ی سفید
داشتیم با هم حرف می زدیم. چیزی که همیشه بهش اعتقاد دارم رو گفتم. این که: به نظرم اگه مشکلات آدما رو با هم جابه جا کنن. هیچکس از پس مشکلات یه آدم دیگه بر نمی آد. من فکر می کنم خدا به هر کس به اندازه ظرفیتش سختی می ده. اما خب یه وقتایی هست که دیگه ظرفیت آدما پر میشه... یه وقتایی تحمل کردن مشکلات اونقدر سخته که آدم حس می کنه بیش از توانشه.

گفت: ولی آدما جوری ساخته شدند که با هر شرایطی بسازن.

گفتم: شاید... ولی به چه قیمتی؟

گفت: به قیمت این که زنده ایم!

گفتم: زنده ایم؟ یا زندگی می کنیم؟ این دوتا خیلی با هم فرق دارن:)

گفت: نه... آدما با سختی که زندگی نمی کنن... فقط زِندَن! همون "زنده ایم".

چیزی نمی تونستم بگم جز این که یه لبخند بزنم...


+ و مرگ مردن نیست! و مرگ تنها نفس نکشیدن نیست. من مردگان بیشماری را دیده ام که راه می رفتند, حرف می زدند, سیگار می کشیدند و خیس از باران, انتظار و تنهایی را درک می کردند, شعر می خواندند, می گریستند, قرض می دادند, می خندیدند و گریه می کردند... "حسین پناهی"
  • یاسمین پرنده ی سفید

تو از فردا فراموش میشی اما نمیدونم چرا فردا نمیشه...

  • یاسمین پرنده ی سفید
  • یاسمین پرنده ی سفید

به جای خالی یک عشق نمیشه هرگزعادت کرد

به تو که راحتی بی من فقط باید حسادت کرد!

*افشین مقدم*

  • یاسمین پرنده ی سفید