ساقـیـا جامِ مِی ام دِه که نـگارنـده ی غیب
نیـست معلوم که در پرده ی اسرار چه کرد
آن که پُر نـقـش زد ایـن دایـره ی میـنـایـی
کَس ندانست که در گردش پرگار چه کرد
*حافظ*
+ اینجاست که یغما گلرویی میگه: دردم هزار ساله مثل درد حافظه... درمونشم همونیه که کشف رازی ه!!
++خدایا... به من بگو بهشتِ تو کجای این همه جهنمه؟
فکرمو آزاد کن... اینطوری روز به روز داره برام سخت تر میشه.
کسانى که بر خویشتن ستمکار بوده اند [وقتى] فرشتگان جانشان را میگیرند میگویند در چه [حال] بودید پاسخ میدهند ما در زمین از مستضعفان بودیم میگویند مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید پس آنان جایگاهشان دوزخ است و [دوزخ] بد سرانجامى است... (آیه 97 سوره نسا)
دنیا شبیه نقاشی هایت نبود...با آسمانی آبی، خورشیدی درشت و خانه ای امن که از چند خط ساده ساخته شود. در دنیای ترسناکِ ما گلوله ها لالایی می گفتند و دستِ موشک, گهواره ها را می جنباند. حالا می توانی بخوابی؛ برای ابد... کنار ماهی ها و عروس های دریایی؛ کودکِ دل به دریا زده ی بی سرزمین! این دنیا به دردِ به دنیا آمدن نمی خورد! *یغما گلرویی*
+ تصویر: یکی از کودکان پناهجو که جسدش در سواحل ترکیه پیدا شد.
++ خدایا! می دونم که این فضولیا به من نیومده اما... زمینت دیگه برای مهاجرت گسترده نیست تا در آن آزادانه سفر کنیم! دنیات دیگه جای قشنگی نیست... ببین آدمات با زمینت چی کار کردن! به دادمون برس!
دیروز تو تهران برف اومد... همیشه برف رو دوست داشتم و دارم. برام یادآور خاطراته :)
+ این روزا غیرعادی خوبم!!!!!! راستش رو بخواید خودم رو نمیشناسم! حالم واسه خودم عجیب و غریبه! یاسی ای که می شناختم یه سری چیزایی رو تو این دنیا دید که اگه دو سال پیش بود حالش جور دیگه ای بود. برام دعا کنید بچه ها. دعا کنید خودم رو پیدا کنم. نمی دونم مَنِ من دقیقا کدومه؟!!!!
++ کسی در سطح تهران روانشناس خوب سراغ نداره آیا؟
++ بشنوید: من کی ام؟
من کی ام؟ یه دربه در. گم شده ی محله ها... پشت پا خورده ترین صدای شهر بی صدا... از کجا ؟ جنوب شهر، اونجا که بن بست نفس؛ اونجا که خواب و خیال زندونی می شه تو قفس، وسط یه ضربدرم، خونه به دوش و خسته. توی چهارراهی که از چهار طرف بن بسته! من کی ام یه پاپتی پر از سوال بی جواب! صد تا جاده رو دیوار نقاشی کردم توی خواب... دیوارا قایم شدن اون ور پرده های رنگ... عمری ه که دل خوشم به این دروغای قشنگ!خود من اینجا رو ساختم. دیواراش کار منن... رنگارو پاک می کنم ببین که نعره می زنم.... خود من دیوارای این زندونو ساختم. من خودمو توی این چهار دیواری انداختم... من کی ام؟!..... (ترانه ی یغما گلرویی)
خواننده:شاهین نجفیان (با شاهین نجفی فرق داره)
یکی از صحنه هایی که من همیشه دوست دارم ببینمو همیشه با دیدنش اینطوری: 
یا حتی اینطوری: 
میشم رو در "ادامه ی حرفام" ببنید!
علاقه است دیگه... چه میشه کرد؟
+ شما هم رد پای گربه رو روی شیشه ی ماشین می بینین لبخند می زنید مثل من؟ :)
++ واقعا کسی تو دنیا پیدا میشه که گل نرگس و عطر مُنحَصِر به فَرد و خُنَک و دل نشینش رو دوست نداشته باشه؟!!!!
نمی دونم چند نفرتون این برنامه ها رو دیدی. من امروز راجع بهش شنیدم و تصمیم گرفتم چند تاشون رو دانلود کنم. گفته بودن دوربین مخفی مربوط به رامسین کبریتی خیلی جالب بود و در عین حال آدم خیلی دلش براش می سوخت و این که چقدر آدم با جنبه ای بوده. واسه همین اول از همه مال این بنده خدا رو دیدم. لینکش رو براتون می ذارم که اگه دوست دارید شما هم ببینید و اگه خوشتون اومد بقیه اش رو هم ببینید.
استخدام در قوه قضائیه تا ۳۰ آذر تمدید شد.
نامه به کودکی که هرگز زاده نشد... کتابیه که از نامه های یک مادر به کودک زاده نشده اش شکل گرفته. من خوندن این کتاب رو نه پیشنهاد می کنم، نه می گم نخونیدش. انتظار چیز بهتری ازش داشتم اما نمی تونم بگم کتاب بدی بود. من همه ی کتابای مرتبط با یغما رو دوست دارم ;)
از این به بعد دوست دارم یه یادگاری از کتابایی که می خونم رو اینجا داشته باشم ولی از اونجایی که در جایگاهی نیستم که کتاب ها رو نقد کنم فقط از تجربیات شخصی خودم می نویسم. یه مدته تیکه های محبوبم رو تو کامپوتر "سیو" می کنم. امروز با خودم فکر کردم که دوست دارم این تجربیات رو با شماها هم شریک بشم :)
لطفا به "ادامه ی حرفام" توجه کنید :)
حتما از مادرم خوشت می آد. با اون, تو دو تا مادر داری و این یه ثروت بزرگه. از اون خوشت می آد چون اعتقاد داره بدون بچه ها دنیا به آخر میرسه! از اون خوشت می آد چون تپل و مهربونه و یه شکم نرم داره که می تونی روش بشینی و دستای چاقی که می تونه باهاش تورو نگه داره. زنگ هزار تا زنگوله تو صدای خنده هاشه. هیچوقت نفهمیدم چه طور این جوری می خنده ولی فکر می کنم دلیلش گریه کردنای زیادشه! فقط کسایی که زیاد گریه می کنن می تونن قدر قشنگیای زندگی رو بدونن و خوب بخندن! گریه کردن آسونه و خندیدن سخت! خیلی زود اینو می فهمی. وقتِ برخوردت با دنیا یه گریه ی طول و دراز سر می دی و بعدش هم تا چند وقت غیر گریه کاری ازت بر نمی آد......
صفحه 40 از کتاب "نامه به کودکی که هرگز زاده نشد"
نوشته "اوریانا فلاچی" و ترجمه ی "یغما گلرویی" از انتشارات "دارینوش"
خدایش بیامرزد...روحش شاد و یادش گرامی
می دونم شاید یه کم دیر شده باشه واسه گفتنش اما...
این چند روز حتی یه ثانیه هم نتونسته بودم سر به اینترنت بزنم...
فقط خواستم با زلزله زده های آذربایجان شرقی ابراز همدردی کنم و بگم
فقط از خدا می خوام که رفتگان رو بیامرزه و به بازماندگانشون بردباری بده و آسیب دیده ها رو هر چه زودتر شفا بده.
امیدوارم آبادانی این شهرها مثل بم نشه...امیدوارم که هر چه زودتر دوباره خبرهای خوب و خوش از آبادانی و بازسازی مناطق تخریب شده بشنویم
ایران سرسبز و آباد آرزوی همه ی ماست...
مدال طلای سوریان رو اول به خودش بعد به همه ی ایرانیان ایران دوست تبریک می گم
انقدر از این خبر خوشحال شدم که نمی دونستم باید چی کار کنم...
تا باشه همیشه خبرهای خوب باشه
خبر شادی...مدال طلا...پیروزی
سوریان دستت درد نکنه خسته نباشی
خوشبختانه مدال ها فقط به سوریان ختم نشد...
آفرین به همه ی مدال آوران...
امید نوروزی(کشتی فرنگی)، قاسم رضایی(کشتی فرنگی)،بهداد سلیمی(وزنه بردار)--- طلایی ها
احسان حدادی(پرتاب دیسک)،سجاد انوشیروانی(وزنه برداری)، نواب نصیرشلال(وزنه برداری) ---نقره ای ها
کیانوش رستمی(وزنه برداری) --- برنز
شنیدم که آقای بنا(سرمربی کشتی) گفته که هر پاداشی که می خوان بهش بدن رو به سعید عبدولی می خواد بده که به خاطر اشتباهات داوری نتونست مدالی بگیره:(
نمی دونم خبر درسته یا نه...اما چه درست باشه و چه غلط هیچ فرقی نمی کنه.
من یکی که برای آقای بنا خیلی احترام قائلم:) (نه به خاطر این خبر...به خاطر تمام زحمت هایی که برای کشتی کشیده)
و به سعید عبدولی هم می گم که نگرفتن مدال هیچی از توانایی های شما کم نمی کنه...همه ی ما می دونیم که شما زحمتتون رو کشیدید...
خسته نباشید
پ.ن:دوستان این پست باعث نشه پست قبلی رو نبینید
نمی دونم تا حالا این حس رو داشتی یانه؟
بعضی روزا هست که آدم از ته قلبش می خواد کل کائنات رو صدا کنه و بگه
:باور کنید...باور کنید به مردن راضی ام!!!!
اما بعد وقتی یاد کسایی می افتی که دوسشون داری...
پشیمون میشی...!!
ولی... من که تا اطلاع ثانوی قهرم!!!!
با کی؟
با کسی که همه میگن از همه مهربون تره! درد دل همه رو میشنوه!
باهاش قهرم چون خیلی وقته که دیگه به حرفام توجه نمی کنه! انگار اصلا منو نمی بینه!
می دونم وقتی اینو پست می کنم...فردا یا پس فردا پشیمون میشم!
اما دلم می خواد پستش کنم!!!!!!!
باید این حرفا رو بگم...باید تو جمع بگم تا بدونه این دفعه دیگه واقعا ازش ناراحتم...این دفعه دیگه دارم جدی می گم...خیلی دلم گرفته ازش...خیلی!
پ.ن:هر کی بعد از خوندن این پست پشت سرم بگه دیونه است...حلالش می کنم!!!!
(اما فقط واسه این پست ها!!!!!)
یه آدرس سایت تو قسمت پیوندهای روزانه ی وبلاگم اضافه کردم به اسم "عکس های پانارومایی"
عکس های جالبی داره که اگه سرعت اینترنتتون خوب باشه تو قسمت "all panaromas" می تونید ببینید.
وقتی عکس رو انتخاب می کنید و کامل لود میشه می تونید عکس رو به صورت ۳۶۰ درجه به هر طرف(بالا-پایین-چپ و راست) بچرخونید و حتی رو عکسا زوم کنید.انگار یه جا وایسادید و می تونید بچرخید و هر طرف رو می خواید نگاه کنید.
ای-میلش برام اومده بود.
منم هنوز فرصت نکردم همه ی عکساش رو نگاه کنم ولی به نظرم خیلی جالب اومد.
گفتم با شما هم در میون بذارم شاید دوست داشته باشید
پ.ن:اگه زبانش انگلیسی نبود عکس یه پرچم کوچولوی انگلیس هست که اگه روش کلیک کنید انگلیسی میشه.
همیشه زیر سایه ی چوب فلک بود دل ما
(...)
یادش به خیر صدای پات رو تن سنگفرش حیات!
فرار می داد غصه هارو تنها یه دونه آبنبات!
...
توشب خاطرخواه شدن...هق هق من یادش به خیر!
حال پریشون دل عاشق من یادش به خیر!
همه ی سهم من از زندگی شد:یادش به خیر!
مزه ی پیاله ی تشنگی شد:یادش به خیر!
قسمتی از ترانه ی یادش به خیر "یغما گلرویی" در کتاب ""بی سرزمین تر از باد"
6مرداد تولد این ترانه سرای عزیز بود.
آقای گلرویی تولدتون مبارک
دلتون شاد و لبتون پر خنده...عمرتون طولانی و رویاهاتون سبز...
با آرزوی سلامتی و روزهای خوش برای شما...میلادتون مبارک
پ.ن۱:با توجه به استقبالی که از پست قبل نشد گفتم تا دیرتر از این نشده این تبریک تولد رو پست کنم که تو صف انتظار مونده بود واسه پستی که خودش دیرش شده بود!
پ.ن۲:اگه این ترانه رو انتخاب کردم از بین اون همه ترانه ی زیبا...دلیلش اینه که فکر کنم تکه کلام خیلیامون این روزا شده:"یادش به خیر"!!!
پ.ن۳:یادش به خیر!!!!!:|
هی من می گم تکنولوژی بده...هی شما بیاید دفاع کنید.
چه چیز تکنولوژی خوبه؟
نهنگ ها و پنگوئن ها مسیرشون رو گم می کنن و از جاهایی که نباید سر در می آرن!
چرا قبلا همچین اتفاقی براشون نمی افتاد...شما می گید دلیلی به جز امواج ساخت بشر داره؟
حالا زندگی خودمون رو نگاه کنید!
همین پکیج!
مگه آبگرمکن چه ایرادی داشت؟
قبلا حموم فقط به آب و گاز وابسته بود....
اما حالا به لطف پیشرفت تکنولوژی... در صورتی که شما برق٬ آب٬ یا گاز نداشته باشید نمی تونید از حموم استفاده کنید
بدون وجود گاز یا برق٬ آب انقدر یخ میشه که...
حالا فکر کن تو حمومی و کسی هم خونه نیست و اول همه جا تاریک میشه و بعد هم آب میشه یخ! آدم حس بودن توی یخچال های قطبی بهش دست می ده!
این بلایی بود که سر من اومد
این قطع برق هم داستانی شده واسه خودش
پ.ن:می خندی؟
خوبه بگم انشالله سرت بیاد ببینی چه حالی میشی؟
نه بابا...دلم نمی آد بگم...پس بخند!چون از قدیم گفتن خنده بر هر درد بی درمان دواس!
پ.ن۲:دوستی می گفت:"
تروخدا دیگه تکنولوژی بیشتر از این پیشرفت نکنه! ما نمی‌تونیم بخریم هی الکی حسرت می‌خوریم..."
اما من دلیل قانع کننده تری آوردم براتون
تکنولوژی هربدی که داشته باشه...این خوبی رو داره که اجازه می ده بی دردسر بهش بخندیم!با صدای بلند
قسمتی از نامه ی یغما گلرویی به "خانم رنگین کمان":
غمگینم خانم رنگین کمان!
ظهر امروز گربه ای را در خیابان دیدم که یک پا نداشت!
با چشمان قی کرده کنج پیاده رو نشسته بود و پنداری قدم عابرانی را که از مقابلش می گذشتند شماره می کرد!
تنهایی اش از دلتنگی من بزرگتر بود!!
کنارش نشستم و سعی کردم از چشم او دنیا را ببینم!
دنیا ترسناک تر از آنچه هست شد!
گربه را نوازش کردم...به نشانه ی سپاس خرخری ملایمی کرد!
گربه ها با نان نوازشی سیر می شوند!
نمی دانستم تا به حال کسی اورا نوازش کرده بود یا نه؟
شاید در گذشته صاحبی داشت که نوازشش می کرد و نوازش من خاطرات دور روزهای شیرین خانگی بودن را برایش زنده می کرد!
احساس کردم که خرخر این گربه هم می تواند دلیلی برای ادامه دادن این زندگی باشد...
مثل نگاه مادرم!
که دلیل بودن من بوده و هست!
مثل لبخند تو!
که مرا در مقابل مرگ رویینه می کند!
یادم آمد هنوز موجودی در جهان هست که به محبت- در حد یک خرخر- واکنش نشان می دهد!
گربه ها می توانند انسان بودن را به انسان ها یادآور شوند!
شاید برای همین است که من کنار آن گربه سنگ شده بودم!
دسته ای از کودکان با قیل و قال از دبستان برمی گشتند!
گربه از صدای آنها ترسید و فرار کرد!
کودکان گربه را دنبال می کردند و او می دوید و می دوید و می دوید...
تنها با یک پا می دوید و گاهی زمین می خورد تا بالاخره در دریچه ی پارکینگ خانه یی ناپدید شد!
بچه ها خندان به سمت خانه های خود رفتند و من با تمام اندوهم در خیابان تنها ماندم!
کودکان هنگام دویدن به دنبال آن گربه به گله ای از سگ ها می مانستند!
کودکان گناهی نداشتند
"ما" به آنها آموخته ایم که باید دنبال گربه ها کرد و
به قمری های شهری سنگ پراند!
سال هاست که انسان با پرندگان رفاقت نمی کند!
کسی با درختان سخن نمی گوید!
انسان امروز به درختی تناور اگر دست می زند با خود می اندیشد که میشود با آن در محکمی برای خانه ساخت!
با دیدن کبوتران احساس گرسنگی می کند!
روباه و گرگ را شبیه پالتوپوست می بیند!
اشتهایش از دیدن عبارت "کباب بره" تحریک می شود نه وجدانش!
کسی فکر نمی کند که برای تهیه ی کباب بره نوزاد موجودی را سر بریده اند...پیش از آنکه جهان را بشناسد و مزه ی علف را بچشد و دویدن در چراگاه را تجربه کند!
کسی به این چیزها نمی اندیشد!!!
نه!اشتباه نکن!
به بودا علاقه ای ندارم!بودایی های هند ساعت ها در ترافیک می مانند تنها به این دلیل که گاو مقدسی وسط خیابان به خواب رفته و کسی دل بیدار کردنش را ندارد!!!!
این کار حماقت محض است... دوستی با موجودات دیگر با برده ی آنان شدن فرق دارد!
اولی انسانیت است و دومی حماقت!
.
.
.
من می خواهم با تو بر سیاره ی سوم منظومه ی شمسی زندگی کنم!
شبیه شعرها و نوشته هایم!
در کنار موجودات دیگر و بدون آزار دادنشان!
در خانه ی ما از مگس کش خبری نخواهد بود!
همچنان که از تله موش و تفنگ و تیرکمان!
پس مانده ی برنج های سفرمان را با پرندگان قسمت می کنیم و اگر کودکی داشته باشیم به او می آموزیم :
که به جای سنگ پراندن به گربه ها ، نوازششان کند!
کودک ما نیز همین را به کودکش خواهد آموخت!
شاید کودکی که به گربه ها سنگ نمی اندازد در چشم انسان های آن روزگار قدیسی باشد!!!
شاید اصلا در آن زمان جانور و گیاهی بر جای نمانده باشد!
من از این فکر هراسانم!
...
برداشت شده از کتاب:سلام خانم رنگین کمان
یغما گلرویی
انتشارات دارینوش
|
چند وقت پیش یکی اینو با یه ای میل برای من فرستاد و چون مضمونش واسم جالب بود دوست داشتم اینجا بذارمش تا شما هم بخونید. امیدوارم شما هم خوشتون بیاد:
مردی با اسب و سگش در جاده‌ای راه می‌رفتند. هنگام عبور از کنار درخت عظیمی، صاعقه‌ای فرود آمد و آنها را کشت. اما مرد نفهمید که دیگر این دنیا را ترک کرده است و همچنان با دو جانورش پیش رفت. گاهی مدت‌ها طول می‌کشد تا مرده‌ها به شرایط جدید خودشان پی ببرند. پیاده روی درازی بود،تپه بلندی بود، آفتاب تندی بود، عرق می‌ریختند و به شدت تشنه بودند. در یک پیچ جاده دروازه تمام مرمری عظیمی دیدند که به میدانی با سنگفرش طلا باز می‌شد و در وسط آن چشمه‌ای بود که آب زلالی از آن جاری بود. رهگذر رو به مرد دروازه بان کرد و گفت: "روز بخیر، اینجا کجاست که اینقدر قشنگ است؟" دروازه‌بان: "روز به خیر، اینجا بهشت است." "چه خوب که به بهشت رسیدیم، خیلی تشنه‌ایم." دروازه بان به چشمه اشاره کرد و گفت: "می‌توانید وارد شوید و هر چه قدر دلتان می‌خواهد بنوشید." - اسب و سگم هم تشنه‌اند. نگهبان:" واقعأ متأسفم . ورود حیوانات به بهشت ممنوع است." مرد خیلی ناامید شد، چون خیلی تشنه بود، اما حاضر نبود تنهایی آب بنوشد. از نگهبان تشکر کرد و به راهش ادامه داد. پس از اینکه مدت درازی از تپه بالا رفتند، به مزرعه‌ای رسیدند. راه ورود به این مزرعه، دروازه‌ای قدیمی بود که به یک جاده خاکی با درختانی در دو طرفش باز می‌شد. مردی در زیر سایه درخت‌ها دراز کشیده بود و صورتش را با کلاهی پوشانده بود، احتمالأ خوابیده بود. مسافر گفت: " روز بخیر!" مرد با سرش جواب داد. - ما خیلی تشنه‌ایم . من، اسبم و سگم. مرد به جایی اشاره کرد و گفت: میان آن سنگ‌ها چشمه‌ای است. هرقدر که می‌خواهید بنوشید. مرد، اسب و سگ به کنار چشمه رفتند و تشنگی‌شان را فرو نشاندند. مسافر از مرد تشکر کرد. مرد گفت: هر وقت که دوست داشتید، می‌توانید برگردید. مسافر پرسید: فقط می‌خواهم بدانم نام اینجا چیست؟ - بهشت - بهشت؟ اما نگهبان دروازه مرمری هم گفت آنجا بهشت است! - آنجا بهشت نیست، دوزخ است. مسافر حیران ماند:" باید جلوی دیگران را بگیرید تا از نام شما استفاده نکنند! این اطلاعات غلط باعث سردرگمی زیادی میشود! " - کاملأ برعکس؛ در حقیقت لطف بزرگی به ما می‌کنند. چون تمام آنهایی که حاضرند بهترین دوستانشان را ترک کنند، همانجا می‌مانند.
(پائولوکوئلیو) |
