حرمت "دوستت دارم":)

گفتن جمله ی "دوستت دارم" یکی از سخت ترین کارای دنیاس... به خصوص وقتی نمیدونی تا کی می مونه...

شاید واسه همینه که پاش که بیفته راحت میتونی به مادر، پدر، خواهر یا برادرت بگی که دوسشون داری... اما واسه دیگران به این راحتی نیست.

نمیدونم بعضیا چطور میتونن به راحتی ادعا کنن! چطور واسشون به همین راحتیه؟! "دوستت دارم" حرمت داره...

این پست مخاطب خاص دارد

بعضی دردا هست که فقط می شه با یه خواهر بزرگتر درمیون گذاشت. و چه خوشبختن کسایی که خواهری دارن که حرفشون رو می فهمه. و من چه خوشبختم که خدا تو رو به من داد. خیلی چیزا هست که به خاطرشون به خدا مدیونم. چیزایی که باعث میشه تو اوج عصبانیتام هم که دارم سر خدای خودم داد و بیداد می کنم بگم: "ممنونم به خاطر اتفاقای خوب زندگیم..." وجود تو یکی از اون چیزاست :)

ممنونم که هستی... ممنونم که گوش میدی... ممنونم که می فهمی... ممنونم که درک می کنی... ممنونم که قضاوتم نمی کنی... ممنونم که نگرانمی... ممنونم که با همه ی سختیات ازم غافل نمیشی... مهسای خوبم... خدا تو رو ازم نگیره.. ممنونم که هستی... تو که می خونی و خاموشی:)