خانواده ی کارخانه دار

یه دوره ای بود از بابا می پرسیدم چه خبر؟ میگفت: ما که زندگیمون شده "کار... خونه... کار... خونه... کم کم داریم میشیم کارخونه"

میخندیدم و میگفتم: منم شدم "کار... خونه... کلاس... کار... خونه... کلاس... دارم میشم کارخونه ی باکلاس"

الان که فکر می کنم جا داشت مامانم هم بگه "منم زندگیم شده کار ِ خونه و کار ِ خونه"

بابام هم میخندید و بهم میگفت خوبه حداقل تو باکلاسی :)

خواستم بگم کلا خانواده ی کارخونه داری هستیم :))))))) حالا هر کدوم به یه شکلی

غرق میشم... با لبخند :)

مثل صدایی که پرتت میکنه به هشت سال قبل... دفترخاطرات ها... همیشه آدمو تو خودشون غرق میکنن... درست مثل آلبوم عکسای قدیمی... مثل صداهای ضبط شده ای که ده سال بعد از فایلای باقی مونده ی گوشی پخش میشن...