سکوت دلپذیر:)

وقتی صبح زود داری میری سر کار و یهو احساس میکنی دیگه تحمل شنیدن صدای خواننده ی مورد علاقه ات رو نداری و ضبط رو خاموش میکنی... معلومه حالت خیلی بده:|

هممممم مثلا ممکنه معنیش این باشه که خیلی خوابت می آد :-[ 

چشماتو باز کن... معتاد!

1) گوشی تو دستم بود و به صفحه چت خیره شده بودم. نگام کرد و با شیطنت گفت:معتاد! گوشیتو بذار کنار. بعد خندید و جوری که انگار بخواد برای دیگران چیزی رو توضیح بده گفت: ساعت 2 شب هم نگاه میکنی آنلاینه!.... هممون خندیدیم. گفت:نکنه اینترنتت رو روشن میذاری میخوابی؟ گفتم:نه. اگه آنلاین باشم بیدارم. گفت:من خودمم گاهی وقتا 6صبح تازه میخوابم. گفتم:خب شما حداقل تو روز جبران میکنید:) یکی از ته کلاس گفت: کم خوابی رو نحوه فعالیت مغز اثر میذاره ها. برگشتم نگاش کردم و گفتم:تاثیرشو گذاشته!

یه کامنت برام میرسه.... توش نوشته "انقدر نگو این نیز بگذرد" ؛ "بگرد" یه جمله ی مثبت پیدا کن. باورهاتو تغییر بده... تو فکر میرم.... رو کاغذ مینویسم:

Life is good...Take a smile :)

2) به خودم میگم... امشب دیگه زود میخوابم. گوشیمو میگیرم دستم. سعی میکنم فراموش کنم که چققققدر از دانشگام متنفرم. به خودم میگم باید بخوابی! ناخودآگاه زیر لب زمزمه میکنم: دلم نمیخواد بخوابم! مامان با تعجب میپرسه: دلت نمیخواد! دوباره زبر لب زمزمه میکنم: اگه بخوابم.... وقتی بلند میشم فردا شده... فردا باید باز برم سر کار... یا دانشگاه. من دلم نمیخواد فردا بشه... خدایا... دلم نمیخواد بخوابم.

3) کامنت دوستم بهم میرسه. توش نوشته: اگه کاری رو دوست داشته باشی. موقع انجام دادنش گذر زمان رو حس نمیکنی.... این حسو قبلا تجربه کردم. حالا تمام آرزوم همینه... باید بدونم کجا میتونم پیداش کنم... جواب سوال جلوی چشماته!! سوسن 13 ساله راست میگه: آدم وقتی میتونه ببینه؛ که بدونه داره به کجا نگاه میکنه... جواب جلوی چشمامه... درست مثل کلیدی که تو لیوان آبجوی تو اون آشپزخونه ی شلوغ جلوی چشمام بود و نمیدیدمش! اما یه حسی بهم میگه دارم تو مسیر درست قرار میگیرم. کافیه فقط خودم تصمیم بگیرم...پیداش میکنم.... خیلی زود پیداش میکنم.

دفتر خاطرات

داشت دفتر خاطرات قدیمیش رو می خوند. برام نوشته بود: امروز تو خواب دیدم یه نفر, یه نفر دیگه رو نشونم می ده و میگه: ......برو باهاش حرف بزن... اسمش یاسمین, یاسمن یا یاسین ه" خوابش مربوط به تاریخ 1387.2.11 ه. نوشته بود تو تنها کسی هستی که با این اسم تاحالا باهاش آشنا شدم.

اون پیام حسابی فکرم رو مشغول کرده... تاریخ رو تو ذهنم مرور می کنم. اردیبهشت سال 87 سالی بوده که داشتم خودمو آماده می کردم واسه امتحانات نهایی پایان ترم سوم دبیرستان... من وبلاگ نویسی تو بلاگفا رو از دی ماه 88 شروع کردم. به مغزم فشار می آرم تا بلکه یادم بیاد دفتر خاطرات اون سال هام رو کجا گذاشتم اما... پیداش نمی کنم. چیزی که یادمه اینه که اون روزا زیاد حال خوشی نداشتم.... 

بهش گفتم... من هیچوقت دفترای خاطراتمو نمی خونم. من فقط می نویسم که خالی شم. گفت: خاطرات بد رو بنویس و آتیش بزن تا دود بشن و برن هوا. وقتی نگهشون می داری انگار می خوای واسه همیشه تثبیتشون کنی! فقط خاطره های خوب رو نگه دار :)

راست میگه... :)

یه حس غریبی دارم.... یه حسی که قبل از این نداشتم. نمی دونم چیه... نمی دونم خوبه یا بد... فقط می دونم یه حس عجییه... کاش اون دفتر رو پیدا می کردم.

"امروز تو خواب دیدم یه نفر مثل یه صدا یه نفر دیگه رو نشونم می ده و میگه: اون زیاد حرف نمی زنه و اکثرا تو خودشه و با بدبینی داره اطرافش رو میبینه. یه چیزیش هست. درونش یه توده ای از غم داره. برو باهاش حرف بزن و یه چیزایی بهش بگو"