پرنده ی سفید

تو تلگرام یه کامنتی به دستم رسید که منبعش رو نوشته بود روزنامه ی اعتماد مورخ 18تیرماه 94 نمی دونم چقدر درسته اما برای من متن جالبی بود. ضمن این که وقتی تو اینترنت سرچ کردم که ببینم این مطلب واقعا مربوط به سروش صحت هست یا نه به یه نوشته ی دیگه از ایشون رسیدم که اونم به نظرم جالب بود:

1) کپی شده از کامنت های دریافتی به نقل از روزنامه ی اعتماد:

 داشتم از گرما می مُردم. به راننده گفتم دارم از گرما می میرم. راننده که پیر بود گفت: «این گرما کسی رو نمیکشه.» گفتم: «جالبه ها، الان داریم از گرما کباب می شیم، شش ماه دیگه از سرما سگ لرز می زنیم.» راننده نگاهم کرد. کمی بعد گفت: «من دیگه سرما رو نمی بینم.» پرسیدم: «چرا؟» راننده گفت: «قبل از اینکه هوا سرد بشه می میرم.» خندیدم و گفتم: «خدا نکنه.» راننده گفت: «دکترا جوابم کردن، دو سه ماه دیگه بیشتر زنده نیستم.» گفتم: «شوخی می کنید؟» راننده گفت: «اولش منم فکر کردم شوخیه، بعد ترسیدم بعدش افسرده شدم ولی الان دیگه قبول کردم.» ناباورانه به راننده نگاه کردم. راننده گفت: «از بیرون خوبم، اون تو خرابه... اونجایی که نمیشه دید.» به راننده گفتم: «پس چرا دارین کار می کنین؟» راننده گفت: «هم برای پولش، هم برای اینکه فکر و خیال نکنم و سرم گرم باشه، هم اینکه کار نکنم چی کار کنم.» به راننده گفتم: «من باورم نمیشه.» راننده گفت: «خودم هم همین طور... باورم نمیشه امسال زمستان را نمی بینم، باورم نمیشه دیگه برف و بارون را نمی بینم، باورم نمیشه امسال عید که بیاد نیستم،باورم نمیشه این چهارشنبه، آخرین چهارشنبه ١٧ تیر عمرمه.» به راننده گفتم: «اینجوری که نمیشه.» راننده گفت: «تازه الانه که همه چی رو دوست دارم، باورت میشه این گرما رو چقدر دوست دارم؟»... دیگر گرما اذیتم نمی کرد، دیگر گرما نمی کشتم... (نویسنده:سروش صحت)

2)متن دوم از لا به لای صفحات نت باز هم به نقل از روزنامه اعتماد: 

جلوی تاکسی نشسته بودم. راننده نگاهم کرد و گفت: «چقدر موها رو سفید کردی» راست می‌گفت، بیشتر موهایم سفید شده است. گفتم: «بله» راننده پرسید: «برای مردن آماده‌ای؟» گفتم: «چی؟!» راننده گفت: «میگم برای مردن آماده‌ای؟» گفتم: «مگه قراره بمیرم؟» راننده گفت: «آره دیگه... چشم به هم بزنی رفتی... زود... خیلی زود» برای مردن آماده نبودم حتی برای شنیدن این حرف هم آماده نبودم، ولی انگار راننده مطمئن بود که به زودی می‌میرم. به راننده گفتم: «من نمیخوام به این زودی بمیرم» راننده گفت: «هیچ کس نمیخواد ولی خیلی هم زود نیست...» دلم می‌خواست از تاکسی پیاده شوم و بقیه راه را بدوم... ولی راه دور بود و جان این همه دویدن را نداشتم. (نویسنده:سروش صحت)

سطر به سطرش رو می خوندم و از خودم می پرسیدم این همه شوق به زندگی رو از کجا می آرن؟ یاد نامه ی نیما یوشیج به پسرش افتادم که تو تولد یک سالگیش براش نوشته بود: فرزندم! یک بهار, یک تابستان, یک پاییز و یک زمستان را دیدی... از این پس همه چیز جهان تکراریست جز مهربانی

دلتون خوش, لبتون پرلبخند, امید به زندگیتون پایدار زندگیتون پر از امواج مهربانی :)