خاطرات

یه وقتایی شنیدن یه آهنگ تو رو پرت میکنه تو عمق خاطراتت! یاد جایی, کسی, لحظه ای یا روزی می اندازدت... جوری که دیگه حس نمیکنی پشت فرمون نشستی یا با یه هندزفری تو گوشت دستاتو کردی تو جیب کاپشنتو داری تو هوای سرد پیاده گز میکنی.

یهو یه جوری آرومت میکنه که یادت میره همیشه عادت داشتی وقتی پشت فرمونی آهنگ رو با خواننده داد بزنی یا وقتی پیاده ای لااقل زمزمه اش کنی... گوش میکنی... گوش میکنی و تنها چیزی که دلت میخواد اینه که اون آهنگ رو دوباره و سه باره و ده باره گوش کنی و یاد اون لحظه هایی که گذروندی بیفتی... آهنگه یه جوری آرومت میکنه که دیگه برات مهم نیست راننده ی ماشین جلویی چقدر بد میرونه یا عابر پیاده ای که از کنارت رد میشه بهت تنه میزنه بدون این که عذرخواهی کنه....

بعضی آهنگا آدمو غرق میکنن... بعضیاشون #حس_خوبی دارن اما بعضیا انقدر غرقت میکنن که حتی تحمل شنیدنشونم نداری!!!!!!

اگه ها...!

میگه: اگه مدرک داشتم شرکت X اون زمان از خداش بود من براشون کار کنم... حقوق خوبی هم می داد اما من با این که کارم خوب بود همیشه چوب مدرک نداشته ام رو خوردم.

میگه: اگه 4سال پیش که وقت سفارت گرفته بودم دقیقا تو همون هفته روابطمون با فلان کشور بد نمی شد... امروز اوضاع زندگیمون خیلی فرق داشت!

میگه: اگه 40 سال پیش که تو اون آزمون استخدامی بالاترین رتبه رو گرفته بودم. اون آقا منو کنار نکشیده بود و نمی گفت که "این سازمان جای آدمایی مثل تو نیست شما اینجا حیف میشی" و پرونده ام رو گم و گور نکرده بود منم امروز مثل X و Y بازنشست شده بودم و زندگیم کلی فرق داشت.

میگه: اگه اون سال پدرم من رو به زور به فلانی شوهر نداده بود؛ این همه سال مجبور نبودم تحملش کنم.

میگه: اگه همون اول که مهاجرت کرده بودم شاید اگه وکیل اولم نمی مُرد تا حالا صدبار کارم درست شده بود.

میگه: اگه پدرم اون سالی که شریکش به اندازه ی پول دوتا آپارتمان سرش کلاه گذاشت, رو حساب فامیلی ازش نگذشته بود و دنبال حق و حقوقش رو می گرفت زندگیمون از این رو به اون رو میشد و این همه سال سختی نمی کشیدیم.

میگه: اگه...

حرفاشون رو گوش می دم... کنار هم می ذارمشون و با خودم فکر می کنم... دنیا پر از این "اگه"هاس... "اگه"هایی که اکثرشون از کنترل ما خارجن... "اگه"هایی که زندگیامون رو از این رو به اون رو می کنن... "اگه"هایی که آدم همیشه با خودش فکر می کنه اگه جور دیگه ای پیش می رفت چی میشد! و چقدر بده آدم همش یاد چیزایی بیفته که همیشه از کنترلش خارج بوده.

آیکن ماهی کوچولو

یکی از بدترین اتفاقاتی که برای یه وبلاگ نویس میتونه پیش بیاد (به جز ترکیدن و از بین رفتن آرشیوش) اینه که درست تو زمانی که اوج کار و بدوبدوهاشه... یه ایده عالی بیاد تو ذهنش برا نوشتن و وقت نکنه جایی یادداشتش کنه و چند ساعت بعد که بیکار میشه هر چی فکر میکنه سوژه رو یادش نمی آد:/

خدا نصیب دشمن آدم هم نکنه:/ والا!

دیوونگی

یه وقتا هست... انقدر خسته میشی که دلت میخواد بدون حرف بارت رو ببندی و بری... دو حالت بیشتر نداره... یا واقعا همونقدر که فکر میکنن بد بودی که حتما یه جایگزین بهتر پیدا میکنن برات.... و یا حداقل میفهمن که کی بودی...

یه وقتا آدم فقط میخواد بارشو بی صدا ببنده و برای همیشه بره... حتی اگه خودش بیشتر از همه ضرر کنه!!!

گاهی فقط میشه سکوت کرد...

ساعت 7:30 شب بود. همونطور که کتش رو از گوشه ی میزش برمی داشت گفت: الان که موقع درس خوندن نیست! آدم باید صبح ها که ذهنش خوب کار می کنه مطالعه کنه. بعدازظهرا بره سر کار.... بعد هم یه نگاه غرورآمیز بهمون کرد و گفت: مثل من! من صبح ها مطالعه می کنم فقط. بعد ازظهرا هم مثل الان سر کارم! شماها برعکس منید!

و ما دانشجوهای بیچاره ای که هممون یا از صبح کله ی سحر از این کلاس به اون کلاس آواره بودیم یا خسته و کوفته از سرکار خودمونو به کلاس آخر شب رسونده بودیم و هر کدوممون واسه مرخصی گرفتن یه داستانی داشتیم... فقط نگاش کردیم! هیشکدوم نتونسیتم چیزی بگیم.... و استاد فاتحانه زیر لب خداحافظی گفت و رفت... و ما تمام مسیر طولانی کوهپایه ای رو از دم در دانشکده تا پایین دانشگاه تو سرما پیاده اومدیم و با خودمون تکرار کردیم: "تمام این لحظه ها خاطره میشه!"

+حتی پرنده ی سفیدی که یه روز معروف بود به این که برای تمام پستای دوستاش کامنت می ذاره... این روزا گاهی نمی دونه باید چی بگه... گاهی آدم فقط دلش می خواد سکوت کنه :)

حرف های تاثیرگذار

حرف سیگار کشیدن بود. گفت: چند سال پیش اون موقع ها که 16-17 سالم بود. وقتی بزرگترا یه پسر کم سن و سال رو جایی می دیدن که داره سیگار میکشه دعواش میکردن.

گفت یه روز تو پارک وایساده بودم سیگار میکشیدم. وقتی کسی رد میشد سیگار رو پشتم قایم می کردم. یهو یه آقایی اومد زد پشتم و گفت: اگه کار بدی میکنی؛ پس نکن. اون سیگار رو بنداز دور. اگر هم کار خوبیه پس چرا قایمش میکنی؟ قشنگ بگیر بین دوتا انگشتت و سرت رو بگیر بالا سیگارتو بکش.

گفت: حرفش خیلی قشنگ بود. قشنگ تو ذهنم مونده.

نگاش کردم... یه نگاه به پیپ هایی که می فروختن انداختم و گفتم: معلومه خوب تو ذهنت مونده. از اون روز بود که تصمیم گرفتی قشنگ بگیریش بین دوتا انگشتت و سرت رو بگیری بالا و سیگارتو بکشی؟ :|

سه تایی زدیم زیر خنده و من سعی کردم تمام حرف های تاثیر گذاری رو به خاطر بیارم که از شنیدنشون لذت بردم اما باز کار خودمو کردم!

برای یک لبخند کوچولو:)

برادر بزرگتر داشتن... دردسرا و نگرانیای خودش رو داره. وقتایی که دعواتون میشه. وقتایی که ازت میپرسه کجا بودی و تو دلت میخواد بزنیش... وقتایی که میخواد یه کاری رو شروع کنه و تا موقعی که برگرده و بهت بگه که کارا چطوری پیش رفت نگرانی ولت نمیکنه....

اما با وجود همه ی این چیزا... بودنش همیشه یه حس خوب با خودش داره. مثل حس خوب نشستن تو ایوون و زل زدن به بارون ریز بهاری و نوشیدن یه چای داغ تازه دم با عطر هل و دارچین.

بودنت حس خوبی داره...اومدنت مبارک:)

آرزوهای دیرین 2:)

گفت:وقتی می آی دو تا چای بریز با هم بخوریم. با شیطنت گفتم: به من چه! خودت بریز! خندید و گفت: خیلی نامردی! دو تا چای بریزی چی میشه؟ گفتم:اینطوری که باحال تره:))) گفت: بعدش میشینیم تو اتاق و از کارایی که تو روز کردیم واسه هم حرف میزنیم. گفتم: حوصله اش رو داری؟ گفت:معلومه:) خیلی هم خوش میگذره....

و من فکر کردم: چه خوشبختن آدمایی که این موقعیت رو دارن... و چه اندوه بزرگیه اگه قدر اون ثانیه هاشونو نمیدونن:)

شرح در متن

مثل وقتایی که امتحانات تموم شده و حوصله ی هیچ کاری رو نداری :|